Eilanders onder elkaar (115)

Waarin Henk, op 18 juli getroffen door een hartinfarct, zinspeelt op zijn terugkeer. Inmiddels is hij weer een beetje begonnen. Deze column schreef hij twee weken geleden, in de aanloop ernaartoe. Hij moest nog een weekje wachten. Elisabeth heeft intussen alvast haar dertigste verjaardag gevierd en dat verliep niet zonder incidenten.

Elisabeth,

Zoals je misschien wel weet is het, door mijn nieuwe status van hartpatiënt, niet raadzaam dat ik mij opwind. Elke vorm van ergernis of andersoortige stress dient aan mij voorbij te gaan, in het belang van mijn gezondheid. Dan helpt het niet dat er een paar muggen door de slaapkamer vliegen. En een paar dagen later blijk je dan wat jeukende bultjes te hebben. Ineens schiet het door mijn hoofd. Die mug heeft van mijn bloed gedronken. Daarin gaan momenteel zeven soorten medicijnen rond. Dat houdt in dat de mug een langer leven zal leiden, dankzij mijn bètablokkers, cholesterolverlagers, bloeddrukverlagers en meer van dat. Willen we dat wel? Over zulke bijwerkingen lees je niets in de lijvige bijsluiters, die ze in de pillendozen proppen.

Met een beetje geluk mag ik in de komende week weer wat doen voor de Texelse media. Het sein staat nog niet op groen, maar ik hoop er morgen iets meer van te kunnen zeggen. Het zal even wennen zijn, na er bijna twee maanden uit te hebben gelegen, maar ik voel me best goed.

Van jouw eiland kreeg ik lieve reacties op het nieuws van mijn hartinfarct. Met het bloemstuk en de goede wensen van de collega’s was ik zeer verheugd en ook de gemeente Texel zond me een beterschapswens. Jij kwam zelf, juist toen we de Flora & Visserijdagen in Den Oever hadden. Dat trof je toch maar weer even en ik vond het heel gezellig dat je het tafereel kwam bekijken.

Van Ecomare kreeg ik een leuke kaart. Helaas werd me er geen plek in de opvang aangeboden. Een beetje aansterken te midden van de zeehonden, als liefhebber van haring en makreel, dat had mij wel wat geleken. Ik was dan ook vast en zeker eerder teruggekeerd in ons kantoor aan de Vismarkt. Alhoewel, vermoedelijk had ik bij Ecomare eerst aan de zalmpap gemoeten en ik weet niet hoe me dat zou zijn bevallen.

Ik volg nu een revalidatieprogramma, tweemaal in de week, om het lichaam weer te laten wennen aan allerlei vormen van inspanning. Hoewel ik regelmatig wandel en fiets, ben ik op dat punt nog wat onzeker. Het vertrouwen in het lichaam, dat je zomaar midden in de nacht in de steek kan laten, is ietwat geknakt. In mentaal opzicht moet er dus nog wat gebeuren. Ik maak alweer een beetje muziek; ook dat helpt. Als ik weer naar kantoor mag, is het eerst voor een dag in de week, met de bedoeling de inzet geleidelijk op te voeren. Gelukkig is er geen druk van onze beide werkgevers. Maar het wordt wel weer eens tijd om jullie kant op te gaan.

Groet, Henk

Henk,

Wat fijn om te horen dat je je goed voelt, en dat je er zin in hebt weer bij ons aan de slag te gaan. Goed om te merken ook, dat je gevoel voor humor niet is aangetast. Als ik nog eens een zeehond op het strand vind, zal ik hem naar je vernoemen. Het lijkt me beter dat zeehond Henk aan de zalmpap gaat, dan jij.

Ik vond het bezoek aan de Flora & Visserijdagen, en jou natuurlijk, erg geslaagd. Het was leuk om de plek te zien waar al jouw verhalen over gaan. En ik vond het heel bijzonder om daar mensen te spreken die onze columns lezen. Zo voel ik me ook nog een beetje een lokale beroemdheid. 

De zomer is wat mij betreft voorbijgevlogen. Ik heb wel echt een heel fijne tijd gehad, met lekker weer, veel zwemmen in het zwembad en op het strand. Lekker erop uit met Lucas, vrienden en mezelf. Ik ben voor het eerst alleen met Lucas op vakantie geweest. En dat was hartstikke leuk! En zoals altijd, kijk ik een beetje op tegen het najaar. 

Het lijkt me verstandig om inderdaad voorzichtig weer op te gaan starten! Niet meteen te hard lopen en te veel te willen. Advies dat ik goed kan geven. Maar minder goed kan opvolgen. Nu dat mijn scheiding rond is, en ik een beetje ben bijgekomen van wat toch eigenlijk wel een heleboel roerige jaren zijn geweest, heb ik weer ongelofelijk veel zin in van alles. Ik heb een nieuw soort levenslust bij mezelf ontdekt, waarvan ik benieuwd ben waar het me gaat brengen. Ik heb besloten dat het leven te kort is om eindeloos in te zitten over je fouten, en dat het tijd is voor nieuwe avonturen. 

Maar daarmee moet ik oppassen, want ik heb nogal eens de neiging om te hard van stapel te lopen. Zo ook tijdens mijn verjaardagsfeest. Ik word 30 in december, en heb in de trant van, ik zet het leven naar mijn hand, besloten dat in augustus te vieren. Want het leek me zo leuk om een feest te geven met lekker weer. Het was zeker een avontuur, want het begon er mee dat ik mijn eigen ruit in moest slaan, omdat er aan beide kanten van mijn huis een sleutel in de deur zat, tot een einde waar ik me weinig van herinner boven een wc-pot. Maar goed, spijt, daar doe ik dus niet meer aan. Maar iets van, dingen met mate nemen, is advies wat ik ook misschien beter niet meer in de wind moet slaan.

Groeten, Elisabeth