Blauwbekken
De wijzen komen uit het Oosten. Maar de windwijzers uit het Noorden. De afgelopen weken hebben we niets anders gehad dan een koude wind uit het Noorden. Om gek van te worden. We zitten al in de maand juni, maar dat valt nog niet echt te merken aan de temperatuur.
Ik voel me dan ook aardig bekocht. We hebben net een fantastisch mooi Texeler dekbed gekocht. Gevuld met 100% Texels schapendons. Kost een paar centen maar dan heb je ook wat. Een zogenaamd vierseizoenendekbed. Met een hele beschrijving erbij. Het dunne bedje is voor het voorjaar, het dikke voor het najaar. In de zomer zou een lakentje genoeg zijn om de muggen van je lijf te houden. En voilà, als het ‘s winters koud wordt, rits je die twee bedden aan elkaar en lig je heerlijk warm te knorren. Nou, die ritssluiting begint bij ons al zowat te roesten, want die bedden zijn nog niet van elkaar geweest. Zo koud is het in de slaapkamer. Wat een waardeloos voorjaar! Niks vier seizoenen, het ís koud, het wás koud en het blijft koud. Manlief heeft ook de winterbanden niet vervangen, want het zou zomaar binnenkort weer kunnen gaan sneeuwen. Een Elfstedentocht? Wie weet…
Maar ja, we mogen niet mopperen, want denk eens aan onze nieuwe interim-burgemeester. Die ligt op een desolaat parkeerterrein te blauwbekken in zijn campertje. De stakker. Die heeft er wat voor over om ons de komende maanden te ondersteunen met overleven. Ik dacht trouwens dat ik hem had gezien, want ik zag een camper waaruit een hele kudde mannen kwam. Hij heeft immers vier zonen. Maar het bleek een zaalvoetbalteam te wezen. Even doorbijten nog, Rob! Er komt een eind aan. Want er hebben maar liefst 29 kandidaten gereageerd. Daar moet vast en zeker iets tussen zitten. Als ze maar niet denken dat er een riant strandhuis op ze wacht. Dat zit er helaas niet in.
Annie verwelkomt natuurlijk het liefst een vrouw. Die kans is groot, want er zitten op de kop af elf vrouwen onder de sollicitanten. Er wordt al druk gewerkt aan de inburgemeesteringsceremonie. En als de nieuwe gemeentesecretaris dan ook nog eens een vrouw wordt, zijn we de koningin te rijk. Powervrouwen, die moeten we hebben!
En over kracht gesproken. Wat een geweldige prestatie heeft het Roparunteam Texel geleverd. Van Twente Airport naar de Coolsingel in Rotterdam lopen en fietsen. Geef het ze maar te doen. Maar het is ze gelukt! Non-stop 562 kilometer voor de run op het leven. Texel mag trots zijn op de mannen en vrouwen die dit klaar hebben gespeeld. Samen met alle andere teams is ruim twee en een half miljoen euro bijeengelopen. Grote klasse! Chapeau.