Henk,

Regelmatig hoor ik thuis: ‘Mama, je moet niet zo veel cola drinken. Dat is slecht voor je tanden.’ Dat heeft mijn bijdehante vierjarige van zijn oma geleerd en herhaalt hij nu veelvuldig als ik mezelf weer eens tegoed doe aan deze ‘zoete troep’, zoals dat dan genoemd wordt. Waarschijnlijk hebben ze nog gelijk ook, maar ik kijk, eerlijk gezegd, altijd wel uit naar een paar glazen cola, als ik thuiskom na mijn werk of een middag in de speeltuin.

Een beetje hypocriet ben ik wel. Ik keek altijd neer op mensen die koffie nodig hebben in de ochtend om wakker te worden. Eigenlijk ben ik zelf net zo erg. Het verschil is dat ik een sloot suiker naar binnen giet, om wakker te blijven in de middag. Als ik koffie had gelust was ik vast net zo’n koffiezombie geweest.

Een paar jaar geleden heb ik een poging gedaan om van deze ongezonde levensstijl af te komen. Daar ging een aantal schokkende gebeurtenissen aan vooraf. Lucas werd geboren via een spoedkeizersnede; mijn conditie was net zo goed als die van een zieke kip, dus het herstel verliep erg langzaam. "Heb ik jou hier niet al eens gezien?" Het klinkt als de slechtste versiertruc aller tijden, maar dat is wat de anesthesist tegen me zei, toen ik vier maanden later weer op de operatietafel lag, omdat ook mijn blinde darm het tijd vond om mijn buik te verlaten. Na deze twee buikoperaties vond ik het tijd om af te vallen. Ik was na mijn bevalling zwaarder dan ik ooit geweest was, zonder baby erin dan. Ik woog 84 kilo, ook niet heel gezond als je 1 meter 70 bent. Een paar maanden later waren dat er nog iets meer dan 70. En bij die levensstijl mocht ik niet meer dan één glas cola per dag drinken.

Van één glas cola per dag ben ik wel weer afgestapt. Die kilo's kwamen er ook langzaam weer bij, gelukkig niet allemaal, want ik ben sindsdien wel bewuster bezig met mijn gezondheid en eetgewoontes. Maar echt een sportjunkie zal ik nooit worden en als Lucas snoepjes eet snoep ik net zo hard mee. Mijn abonnement op de sportschool heb ik opgezegd, vanwege gebrek aan tijd en motivatie. Daarom probeer ik me nu af en toe uit te sloven in de speeltuin, met alle gevolgen van dien. Op vakantie bleef ik met mijn been hangen achter een touwladder en nu heb ik een flinke wond. Gelukkig is het zwembad weer open, dan kan ik gewoon op rustig tempo baantjes trekken, in plaats van rare capriolen uit te halen in de speeltuin. En daarna kan ik mezelf bij thuiskomst trakteren op een heerlijk glaasje cola.

Groeten, Elisabeth