Elisabeth,
We hebben onlangs een rolletje drop gekocht. Het is geen mededeling waarvan je steil achteroverslaat, maar met onze medische geschiedenis is het consumeren van drop niet aan te bevelen. Die van Carolina laat ik hier maar even weg, maar je weet vast nog wel dat ik driekwart jaar geleden een ambulancerit heb mogen maken na een blokkade in de bloedsomloop. Sindsdien ga ik als stenthouder door het leven. Natuurlijk wist ik al vele jaren, dat zoethoutwortelextract de bloeddruk verhoogt en daarom niet onbeperkt zou moeten worden ingenomen. Maar nu handel ik daar ook naar.
Er was een tijd, waarin ik één of twee keer per week bij de drogist langs ging voor een puntzak vol drop. Zelf geschept, uiteraard. De keuze was enorm. Dus schepte ik een pondzak vol met menthol-kruis, krijtjes, laurier, heksenheil en honingdrop. Die ging mee in de auto en naar kantoor. Binnen anderhalve dag was zo’n zak gewoonlijk leeg. Ik heb warme herinneringen aan een bek vol drop met de bijbehorende tinteling aan de binnenkant van beide wangen, waar de speekselklieren dan uitbundig water maakten. Nu, alleen al bij de gedachte eraan, doen ze dat weer.
Op een gegeven moment, ik werd 50, vond ik het tijd worden om af te vallen. Dat is niet gek, als je met mijn lengte van 181 centimeter de 100 kilo aantikt. Dat vroeg om een aantal maatregelen. De meest rigoureuze: ik besloot de drogist voortaan met zijn voorraad drop te laten zitten. Sindsdien aten we op een gezellige avond nog wel meermalen per week een zakje Venco of Klene leeg, maar in mijn geval was dat matiging. Enfin, vorig jaar kwam er zand in de machine en namen we ons voor geen drop meer te eten. Met één uitzondering. Tijdens de hersteloefeningen in het ziekenhuis mochten de revalidanten in de gymzaal na afloop elk één dropje eten. Een soort van beloning en het gaf je ook het gevoel dat er weer dingen mogelijk waren. Toch ook belangrijk, want de geest lijdt mee en geneest mee.
Maar goed, onlangs liepen we door Medemblik, waar het altijd gezellig is rond de haven, en voor een kleine boodschap moesten we even in het Kruidvat zijn. Net voordat we zouden afrekenen, lag daar tussen tig soorten kauwgom de Topdrop van Redband te glimmen. Buiten gekomen ging het rolletje direct open. Het was tien minuten lopen naar de parkeerplaats. Bij de auto gekomen waren nog vier dropjes over. In de Wieringermeer, bij de Haven op de Oude Zeug, halverwege Medemblik en Den Oever, waren ze op. Daar reden we dan, afkickende junks in terugval. Ik bood mijn lichaam mijn oprechte verontschuldigingen aan.
Groeten, Henk