10 vragen aan... Henk van Leeuwen

Karin Weerts gaf Henk van Leeuwen op voor onderstaande tien vragen. Niet alleen omdat hij een leuke buurman is, maar ook omdat hij bij een aantal activiteiten op het eiland is betrokken. Ze noemde de Hoornder Donderdag, Vluchtelingenwerk en Tafeltje Dekje. “Dat is niet meer helemaal conform de werkelijkheid, want ik doe wat minder dan voorheen. Maar ik vind het heel aardig dat ze aan me dacht”, reageert Henk. Hij woont met echtgenote Gerda aan de Herenstraat in Den Hoorn. Ze hebben twee kinderen; hun zoon woont in Veendam en hun dochter in Drachten.

Wie is Henk van Leeuwen?

“Ik ben in 1952 geboren in Hellevoetsluis. Daar heb ik maar anderhalf jaar gewoond, dus daar weet ik niets meer van. Daarna woonden we tot mijn twaalfde in Delft, waarna we, in verband met mijn vaders werk, naar Harlingen verhuisden. Op mijn twintigste ging ik het huis uit. Mijn broer vervulde zijn vervangende dienstplicht in Franeker, in de volwassenenpsychiatrie, en kwam met mooie verhalen thuis. Dat leek mij ook wel wat, dus heb ik me daar in 1972 aangemeld als leerling-verpleegkundige. Het was een leerzame maar ook heftige tijd. Na vier jaar had ik het er wel gezien en heb ik het een jaar geprobeerd als verzekeringsagent, maar dat bleek niets voor mij. Via een vriend kwam ik terecht in de verstandelijk gehandicaptenzorg in Drachten en daar heb ik, gecombineerd met de kinder-en jeugdpsychiatrie, tot aan mijn pensioen gewerkt.”

Waarom naar Texel?

“Gerda kwam hier al sinds haar kindertijd. Haar ouders hadden een zomerhuisje aan de Bosrandweg, dat nu van haar zussen is. In 2015, aan het eind van de financiële crisis, kon je hier nog een betaalbaar huis kopen en dat hebben we gedaan. Ik heb daarna nog een jaartje doorgewerkt en ben vervolgens met pensioen gegaan. Het bevalt ons heel goed op Texel. Er is betrokkenheid en je kunt bij elkaar aankloppen. Laatst was een van mijn kippen ziek en van mijn buurman Klaas kreeg ik de gouden tip: een paar dagen karnemelk in plaats van water. Je zag die kip zienderogen opknappen. Den Hoorn is een prima dorp om in te wonen.”

Hoe ben je bij het dorpsleven betrokken geraakt?

“Op een dag werd bij ons aangebeld door Leen Bouthoorn, de marktmeester van de Hoornder Donderdag. Het bestuur lag op zijn gat en ze hadden mensen nodig. We woonden hier net en het leek mij wel een leuke manier om te integreren. Ik werd meteen voorzitter. Gelukkig kenden de andere bestuursleden het klappen van de zweep. Dat was deels mijn redding, want er komt veel op je af in zo’n functie. De Hoornder Donderdagen zijn in juli en augustus, maar je bent er jaarrond mee bezig. Na drie leerzame jaren heb ik het stokje overgedragen. Het was een goeie manier om kennis te maken met de cultuur en identiteit van Texel. In de documentaire ‘De jurk en het scheepswrak’ kwam die eigenheid ook goed naar voren. De duikers gingen met hun “gouden” vondst om zoals ze dat altijd deden en dat bleek niet langer houdbaar.”

Wat zijn je liefhebberijen?

Ik wandel graag en doe veel op de fiets. In De Waal biljart ik met drie dames en ik ben sinds kort weer begonnen met yoga. Daarbij doe ik nog vrijwilligerswerk, zoals voor Tafeltje Dekje, en geef ik wat individuele begeleiding aan een statushouder.”

Wat vind je de mooiste plek op Texel?

“Er is niet echt één plek favoriet. Als ik de tuin uitloop, loop ik zo de Mokweg op en dan bijv langs de bunker achter Loodsmansduinen naar Paal 9; een mooie wandeling. Op de fiets ga ik graag over de Rommelpot naar De Dennen; daar is het ook prachtig. Bij mooi weer fiets ik graag een rondje Texel. Overal waar ruimte is, vind ik het mooi.”

Waar word je blij van?

“In Leeuwarden woonden we vijftien hoog in een flat. Daar had je een fantastisch uitzicht, maar je moest altijd met de lift naar beneden voordat je buiten was. Op Texel merkte ik hoe lekker het is dat je direct buiten kunt zijn, in de frisse lucht. Die is hier genoeg, gelukkig.”

Is er iets dat je ergert?

“Dat Texel nog altijd niet energie-neutraal is. In 2010 sprak de gemeente uit dat ze dat in 2020 wilde zijn, maar dat is in gekissebis blijven steken. Er komt nu een burgerberaad over verduurzaming, maar het gaat nog wel een aantal jaren duren voordat er een plan is. Dat vind ik jammer. Ook maak ik me wel een beetje zorgen over het massatoerisme. Het levert economische welvaart op, maar gaat, als de groei doorzet, op den duur heel erg knellen met de kernwaarden van Texel.”

Boek, film, muziek?

“Op dit moment lees ik een boek van Jan Geurtz. Een film die me is bijgebleven is ‘Nobody knows’ van de Japanse regisseur Kore-Eda (over een moeder die haar vier kinderen alleen laat - red.). En ‘Im Westen nichts Neues’, een Duitse film uit 2022 over de Eerste Wereldoorlog, heeft ook veel indruk op me gemaakt: Realistisch, bloederig en rauw. Haalt de romantische gedachte over oorlog hard onderuit. Mijn favoriete muziek komt uit de jaren zeventig: Deep Purple, Pink Floyd, Van Morrison…”

Welke wijze raad zou je onze lezers mee willen geven?

“Elke dag een half uurtje helemaal niks doen. De jongeren hebben het lastiger dan wij het hadden. Via de media komt veel op hen af. Probeer maar eens bestand te zijn tegen al die verleidingen in een steeds chaotischer wordende wereld.” 

Wie mag van jou tien vragen beantwoorden?

“Aukje Borkent. Ze werkt als taaldocent bij Vluchtelingenwerk; ze geeft Nederlands aan statushouders. Een prima docent. Betrokken en geduldig. Ze woont nog niet zo lang op dit mooie eiland, maar is duidelijk een aanwinst.”