Henk,
Het is voor mij een drukke week, wat muziek betreft. Zaterdag begeleid ik twee koren op de Korendag in de Maartenskerk in Oosterend. En maandag sluiten Lauri en ik twee cursussen af met een spetterende presentatie in de kerk in De Waal. Zoals je je kunt voorstellen was het dus een drukke maand, omdat dat allemaal voorbereid moest worden. Jij hebt deze maand je muzikale debuut op Texel gemaakt! Hoe was dat?
Om even bij te komen van de drukte, heb ik komende maand een wat minder volle agenda. Daar kijk ik wel naar uit! Maar er staan in mijn agenda wel weer aardig wat feesten en partijen. Een aantal van mijn vrienden hebben bedacht dat het nu tijd is om te gaan trouwen en/of kinderen te krijgen. Ik ben gek op bruiloften en baby’s, dus dat komt goed uit. Afgelopen zondag mocht ik mee bij een pasafspraak van de jurk van een vriendin. Ik vond het heel bijzonder om dat mee te maken. Ik houd het ook niet droog bij dat soort momenten, eerlijk gezegd.
Op haar bruiloft mag ik met een andere vriendin de muziek verzorgen tijdens de ceremonie. Het spelen tijdens een bruidsceremonie vind ik ook iets magisch hebben. Ik heb het ook wel eens gedaan bij mensen die ik niet ken en dat heeft ook iets heel speciaals. Dat je voor onbekenden iets mag bijdragen aan dat onvergetelijke moment.
Eén voordeel van gescheiden zijn, vind ik dat ik nog een keer kan trouwen. Over mijn eerste bruiloft was ik nooit helemaal tevreden, over dat huwelijk kan ik datzelfde ook wel zeggen. Ach ja, ik moet toch een beetje een artiestenleven leven als ik wil beweren dat ik een kunstenaar ben. Het klinkt misschien hopeloos optimistisch, maar ik weet nu precies wat ik niet wil en ik heb er vertrouwen in dat ik het volgende keer goed ga doen. Nu kan ik bij al mijn vrienden afkijken hoe zij hun bruiloft organiseren, dus dat is heel fijn! Ik heb ook al twee keer mogen getuigen op bruiloften en ga nu mijn derde vrijgezellenfeest organiseren. Dus het is maar beter ook, dat ik gek ben op bruiloften.
Als ik niemand kan vinden om mee te trouwen, dan trouw ik wel met mijn vleugel. Om nog even een gênant moment uit mijn eigen verleden naar boven te halen… Dit vertelde ik namelijk vijftien jaar geleden aan een journalist die iets over mij schreef voor de Texelse Courant…
Groeten, Elisabeth