10 vragen aan... Anna van Hilten

Anna van Hilten (83) was jarenlang werkzaam als kleuterjuf op het eiland. Daarnaast verwierf ze faam als kunstenaar. De beelden van de Sommeltjes in De Waal en van de Vissermannen en Vissersvrouwen in Oosterend zijn door haar gemaakt. Anna staat niet graag in de publiciteit. Het was dus even slikken toen Maaike Koning haar voordroeg voor deze rubriek. Gelukkig kon ze het verzoek van haar kleindochter niet weigeren.

Wie is Anna van Hilten? 

“Ik ben geboren op Vlieland en opgegroeid in het Zeeuwse Kruiningen. Op mijn negentiende ben ik op Texel komen wonen. Mijn plan was na een jaar naar Amsterdam te verhuizen om daar de kunstacademie te gaan doen. Inmiddels ben ik 83 jaar en woon ik nog altijd op Texel! Ik ben twee keer getrouwd en heb twee kinderen; Marleen en Henk Jan Barendregt, beiden woonachtig op Texel.” 

Geen kunstacademie dus, ervaart u dat als een gemis? 

“Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. Mijn zusje heeft de Rietveld Academie gedaan en zij voelde zich soms wel een bepaalde richting op gedwongen. Als autodidact heb ik alles op mijn eigen manier kunnen ontwikkelen. Ik heb kunnen tekenen en schilderen, aardewerk en keramiek gemaakt en aan beeldhouwen gedaan. Ik heb mijn eigen richting kunnen bepalen en dat is veel waard. Mijn overgrootvader, van wie ik denk dat wij onze creatieve genen hebben, kon prachtig tekenen. Er was in die tijd echter geen geld voor papier of verf en daarom beschilderde hij de beslagen ramen. Als je creatief bent, vind je altijd wel een weg.”

Is er een bepaalde thematiek in de dingen die u maakt?

“Ik ben gefascineerd door lijnen en kan zelfs ontroerd raken door een bepaalde lijn. Bijvoorbeeld de lijn die bij mensen van de hals richting het schouderblad loopt. Die heb ik gebruikt als uitgangspunt van een beeld dat ik heb gemaakt. Voor mij begint een kunstwerk vaak met het gevoel dat een bepaalde lijn bij mij oproept.”

Klopt het dat u de eerste kleuterjuf in De Cocksdorp was? 

“Jazeker. Ik ben als kleuterjuf in De Cocksdorp begonnen. Daarna heb ik jarenlang als invaljuf over het hele eiland gewerkt. In die tijd ben ik ook poppen en marionetten gaan maken. Samen met een vriendin had ik een mobiel poppentheater, waarmee we optraden.”

Is het belangrijk dat kinderen zich creatief ontplooien? 

“Natuurlijk! Gelukkig is er veel aanbod op Texel. Artex doet een hoop voor kinderen. Op scholen zou wat mij betreft wel wat meer ruimte voor creativiteit mogen zijn. Maar het is toch vooral aan de ouders om kinderen die mogelijkheid te geven. Geef ze verf, penselen en papier, liefst zo groot mogelijke vellen. Of geef ze klei en dan niet van die potjes gekleurde klei maar échte klei en ga daar samen met ze mee aan de slag. Ik ben geen muzikaal talent, speel een beetje piano en blokfluit, maar met mijn achterkleinkinderen maak ik graag muziek. Omdat ik het leuk vind, maar ook omdat het belangrijk is dat ze bekend raken met de muziekinstrumenten. Toen mijn kinderen nog jong waren, nam ik ze af en toe mee naar tentoonstellingen. Ik weet nog dat ik met mijn dochter naar het Stedelijk Museum was geweest en zij een half jaar later aan mij vroeg wanneer we weer naar dat huis met die witte muren gingen. Dat vond ik zo grappig! Niet de schilderijen waren haar bijgebleven, maar de witte muren. Maar dat had blijkbaar grote indruk op haar gemaakt.”

Is er iets dat grote indruk op ú heeft gemaakt? 

“In Zeeland, waar wij toen woonden, heb ik de watersnoodramp meegemaakt. Bijna 13 jaar was ik toen ‘s nachts de dijk in Kruiningen het als een van de eerste begaf. Ik hoor mijn zusje nog roepen dat het water uit de wc omhoog kwam. Samen met mijn moeder liepen we naar de voordeur waar we in de verte een muur van water op ons af zagen komen. We wisten niet wat ons overkwam. Later, toen het water niet verder steeg, zijn we door het ijskoude water gewaad om naar een hoger gelegen plek te geraken. Een beeld dat me nog altijd erg bijstaat is dat van auto’s die onderwater dreven waarvan opeens de lampen aansprongen en de claxons afgingen. Dat kwam door de druk van het water. Het was heel luguber om midden in de nacht al die lichten onder water te zien flikkeren in combinatie met het geluid van al die verschillende claxons. Gelukkig ben ik tijdens de ramp geen familieleden verloren. Maar dat was puur geluk, want alleen al in ons dorp zijn toen 68 mensen verdronken. De impact van zo’n ramp is groot. Ik heb hierdoor enorm veel respect voor de natuur gekregen. Want één ding weet ik zeker: als de natuur zich roert, staan wij als mensen machteloos.”

Wat vindt u prettig aan het wonen op Texel? 

“Hoewel ik zelf nergens lid van ben, vind ik het fijn dat de mensen aardig en spontaan zijn. Men laat je hier in je waarde waardoor je jezelf kunt zijn. Verder geniet ik van de natuur, de vrijheid en de gemeenschapszin. Helaas ben ik tegenwoordig slecht ter been, waardoor ik minder mobiel ben. Ik kom daardoor minder vaak in De Slufter en De Muy, mijn  favoriete plekken op het eiland. Toch wil ik niet klagen, want ik ben dankbaar voor alles wat ik nog wél kan. Elke dag nog maak ik hier in de omgeving een wandeling van een uur.”

Is er een boek, film of artiest die u wilt aanbevelen?

“De boeken van Nico Dros vind ik geweldig. Qua muziek fascineren de minimalistische composities van Simeon ten Holt en Keith Jarrett mij enorm. En verder houd ik natuurlijk erg van kunst. Mark Rothko en Giorgio Morandi zijn twee van mijn favoriete schilders.”

Wat maakt u blij?

“Het leven op zich. Ook mijn nageslacht zorgt voor veel geluk en blijdschap. Ik heb twee kinderen, twee kleinkinderen - Maaike en Barry - en maar liefst zes achterkleinkinderen. Wie kan dat zeggen? En op allemaal ben ik even trots.”

Wie nomineert u voor een volgende aflevering?

“Agna Rudolph uit Oudeschild. Zij is een goede vriendin en ik denk dat ze veel te vertellen heeft.”