Aquarius
En, hebt u het Noorderlicht nog gezien vorige week? Wat een lichtspektakel aan de Texelse hemel. Een spectaculaire show, zelfs met het blote oog te zien. De nachtelijke duisternis op het eiland komt maar weer eens goed van pas. Een kernwaarde van jewelste. Zeker als je overkantse kranten leest. Aanbevolen werd een donkere plek op te zoeken, ver weg van het kunstmatige licht. “Het is zeker de moeite waard om in de auto te stappen en een paar uur te rijden.” En dat terwijl je op Texel gewoon maar naar boven hoeft te kijken!
Dat Noorderlicht zou zo maar eens de voorbode kunnen zijn van het tijdperk van Aquarius. Daar zitten we middenin. De tijd van liefde, eenheid, vrijheid en vooral naastenliefde is aangebroken. Dat voel je, dat merk je, dat hoor je. Dat wordt nog eens extra benadrukt door de drie opvoeringen van de rockopera Hair in de Evenementenhal. Volgende week gaat het dak eraf. Niet alleen van het theater, ook het publiek gaat uit zijn dak. De puur Texelse crew, met zowel gevestigde namen als aanstormend talent, zorgt voor een spetterende show. Na Jesus Christ Superstar hebben we bijna zes jaar lang moeten wachten op een waardige opvolger. De volgende show laat zeker niet zo lang op zich wachten. Want Texel bulkt van de talenten. Dus weer een kernwaarde erbij: het eiland is één grote vergaarbak aan talent.
Maar er zijn ook zorgen. Komkommer en kwel over de prijs van bloemkolen. Dan kan André van Duin wel luidkeels zingen dat hij grote bloemkolen heeft, maar ze zijn niet te betalen. Hoe dat komt? Die dingen komen uit Spanje en daar was het wel koud. Nou en. Dan eten we toch geen bloemkolen? Als ze uit Spanje komen, is dat geen groente van het seizoen. Wat is er mis met groente uit eigen land, wat zeg ik, van eigen eiland? Keus genoeg. Wat dacht u van knolselderij, andijvie, prei, bietjes, rode kool, spruiten, witlof, wortelen. Om maar eens wat te noemen. We kunnen simpelweg meer doen dan alleen in het stemhokje de boeren en vissers een rood hart onder de riem te steken. Kernwaarde drie: doe normaal, eet lekker lokaal.
Tot slot. Natuurlijk controleer ik af en toe het uitgavenpatroon van manlief. Nu viel één betaling wel heel erg op. Er was 75 cent afgeschreven. Wat een bedrag! Daar koop je nog geen postzegel voor. Wat bleek? Hij had wat geld uit de pinautomaat gehaald om zijn biertje in het dorpshuis te kunnen betalen. Had de bank daar kosten voor in rekening gebracht! Hoe durven ze. Zo wordt zijn biertje nog veel duurder. Kernwaarde vier: we laten ons niet naaien. En zeker niet voor 75 cent.