10 vragen aan... Frouwke Eelman

Frouwke Eelman, bij velen bekend als leerkracht aan de Jac. P. Thijsseschool, werd voor deze rubriek voorgedragen door boswachter Thomas van der Es. Als nieuwkomer op het eiland werd hij aangenaam getroffen door de sfeer in de school, waar zijn oudste zoon Ravi in groep 1 zit en Frouwke is daar een van de juffen. “Het is ook een fijne school om te werken”, reageert ze. “We hebben een leuk en gezellig team en ik durf wel te zeggen dat bij ons goed onderwijs wordt gegeven. De kinderen varen daar wel bij. Het onderwijs van nu sluit ook beter aan bij de beleving van alle kinderen. We werken aan de hand van thema’s. Eén middag in de week hebben ze daarover een kennisles, op twee middagen gaan ze er zelfstandig mee aan de slag. Niet dat ze dan mogen flierefluiten, want een thema wordt altijd afgesloten met een presentatie en een toets.”

Frouwke woont net buiten De Cocksdorp, met haar echtgenoot Bart Boon, die een aannemersbedrijf heeft. Ze hebben drie dochters, die aan de overkant wonen. Willemijn is docent en woont in Purmerend, Annejet verleent in Utrecht rechtsbijstand aan benadeelden en Carline woont in Den Helder en werkt in de gehandicaptenzorg.

Wie is Frouwke Eelman?

“Ik ben er een van Martin Eelman en Erna van der Kooi, geboren op 28 maart 1963 in Flevo, het houten huis aan het Schilderend, waar destijds kraamzorg werd verleend. Mijn ouders hadden eerst een schapenboerderij aan de Hoge Berg, maar daar was geen ruimte voor uitbreiding. Toen ik veertien was verhuisden we naar Hoeve Zeeburg in polder De Eendracht, een boerderij met 110 hectare land. Die was van het rijk en werd ingericht voor de opvang van de rotganzen, van wier vraatzucht boeren veel last hadden. Er werd een boer gezocht om dat te bestieren en mijn vader zocht ruimte om te boeren. Mijn ouders hebben daar veertig jaar gewoond. Eerst was mijn vader daar nog gewoon boer, later kwam hij in dienst van Staatsbosbeheer.”

Altijd al juf geweest?

“Toen ik mijn diploma aan de pabo had behaald, was er weinig werk in het onderwijs. Ik vond een baan bij de VVV, als informatrice en hoofd van de afdeling voor reserveringen. Daar heb ik twaalf jaar gewerkt. 25 jaar geleden ben ik dan toch het onderwijs ingegaan. Ik houd van kinderen en verhalen vertellen en wil anderen graag iets leren. Op de Jac. P. Thijsseschool ben ik begonnen, daarna heb ik gewerkt op De Bruinvis in Oudeschild, de Strijbosschool in Eierland en de Drijverschool in Den Hoorn. En nu ben ik alweer negen jaar terug op de Thijsseschool.”

Wat zijn je liefhebberijen?

“De mensport. Ik heb veel meegedaan aan dressuur- en vaardigheidsproeven, marathons en samengestelde menwedstrijden. En ik mag graag tuinieren.”

Wat is je favoriete plek op Texel?

“Voor mij zijn dat er drie. Ik heb in mijn jeugd aan de voet van de Hoge Berg gewoond en dan besef je het nog niet zo, maar achteraf moet ik zeggen dat ik dat een prachtige plek vind met dat glooiende land, de weggetjes, de tuunwallen, de kolken, de schapen en de schapenboeten. Maar op Zeeburg was het ook prachtig. Op de dijk heb je aan de ene kant de weidsheid van het polderland en aan de andere kant de weidsheid van de Waddenzee. En mijn derde plek is de Wadsteiger bij De Cocksdorp. Het is daar zo stil, zo mooi en dan die geur. Geweldig!”

Waar word je blij van en wat ergert je?

“Ik word blij van de eerste lentezon, zoals we die vorige week woensdag hadden, al moest je buiten nog wel een jas aan. Maar dat ontluikende voorjaar, de knoppen van de bomen die opengaan en de bloeiende bloembollen, daar houd ik erg van. Wat me ergert? Ach, dat is een groot woord. Maar het stoort me wel dat iedereen overal maar een mening of een oordeel over heeft, zonder te weten hoe de vork in de steel zit. Dat zie je veel op sociale media.”

Wat is het beste boek dat je hebt gelezen?

“We hadden vroeger thuis ‘Levende bezems’ van Lisa Tetzner. Het gaat over straatschoffies in Italië; kinderen die worden geronseld om schoorsteenveger te worden. Die verhalen maakten indertijd veel indruk op mij. En toen we de Jac. P. Thijsseschool moesten uitruimen voor de verhuizing naar De Skool, kwam ik het tegen. Het ligt nu bij mij thuis, klaar om gelezen te worden. Alleen weet ik nog niet goed of ik eraan wil beginnen. Misschien beleef ik het nu anders en verpest ik daarmee mijn herinnering.”

Waarvoor mogen we je wakker maken?

“Laat mij maar lekker slapen!”

Wat staat bovenaan op je bucketlist?

“We hebben al wat grote reizen gemaakt en ik zou Machu Picchu, de Incastad in Peru wel eens willen zien. Maar ik weet niet of dat er ooit van gaat komen.”

Wie is je grote voorbeeld?

“Niet echt een persoon, maar ik heb grote bewondering voor mensen die een doel voor ogen hebben en daar helemaal voor gaan, zeker als het pad dat ze voor zich hebben, niet recht en glad is. Ze nemen desondanks dat kronkelige en hobbelige pad en komen er toch. De echte doorzetters dus, of dat nu volwassenen zijn of kinderen in de klas.”

Wie zou jij onze tien vragen willen voorleggen?

“Wil Homan, voorzitter van de stichting Waterrijke Perspectieven De Cocksdorp. We zitten al tien jaar samen in het bestuur en hebben gezorgd voor straatvitrines, het Waterplein en de Wadsteiger - waarover ik het net had - en we hebben ook het oude gemaal overgenomen en laten opknappen. Dat is nu te huur voor kleinschalige activiteiten. Als bestuursleden zijn we dus veel bij elkaar geweest. We komen elkaar ook veel tegen op straat, maar privé weet de een maar weinig van de ander. Misschien leer ik hem op deze manier wat beter kennen.”