Paddentrek
En weer gaat er een kopstuk van het eiland af. De overkant lokt en lonkt. Een vaste baan. Vakantiegeld en een eindejaarsuitkering. Vakantiedagen. En een pensioenfonds voor later. Een eigen huis. Een plek onder de zon. En altijd iemand in de buurt die van je houden kon. Het klinkt allemaal heel simpel. Het zou een liedje van René Froger kunnen zijn. Moet je daarvoor dan het eiland af? Het antwoord is JA.
Als iemand naar Texel komt om te werken, wordt meestal gestart met een halfjaar contract. Met een proeftijd van één maand. Bij gebleken geschiktheid wordt dat wellicht verlengd met nog een half jaar. Of dat aansluitend is, is de vraag. En daarna? Hoera, een jaarcontract! Er is dan al die tijd geen economische binding met het eiland. Laat staan een maatschappelijke. Kans op een woning kan je wel vergeten. En dan nog, met zo’n wurgcontract op zak ga je je toch niet binden. Stel voor dat… Als je geluk hebt, mag je een tijdje illegaal in een caravan hokken. Annie noemt dat hautain gedrag van werkgevers.
Ik moest hieraan denken toen ik las over iemand die ook Texel gaat verlaten om iets in Limburg te gaan doen. Hij gaf aan zich de komende maanden nog volledig in te zetten voor Texel. Alleen moet hij af en toe naar Limland (met een enkele reis van pakweg 240 kilometer) om een huis te kopen. Kijken, kijken, kopen, naar de makelaar, de bank en de notaris. Kennelijk geen proeftijd dus, geen tijdelijk contract, geen obstakels.
Gelukkig is het Rijk bereid geld te besteden aan de leefbaarheid op Texel. De Waddeneilanden krijgen daarvoor 15,5 miljoen euro. De eilanden gooien er zelf nog eens negen miljoen tegenaan. Texel kan dus een aardig bedrag tegemoet zien. Ik reken op minstens 10 miljoen euro. Het geld moet ten goede komen aan wonen, werken, leven en recreëren. In die volgorde, vindt Annie. Dat recreëren komt wel goed, met alles wat er al is. En we hebben geen behoefte aan liefhebbers van de paddentrek: een verbreed fietspad hier, een regenboogzebrapad daar, een ruiterpad of koffiepad.
Veel belangrijker is te investeren in een carrièrepad. In de aantrekkelijkheid van Texel als werkgever. Interessante banen, marktconforme salarissen, vaste contracten, betaalbare woningen. Emolumentenzorg moet hoog op de agenda staan. In de eerste plaats zorgen dat we goede werknemers kunnen behouden. En dan vervolgens overkantse kanjers hierheen halen. Wonen, werken, leven en recreëren. Het kan verkeren. Ach, moet het, Texel doet het!
Wat dat betreft zijn alle ogen gericht op de top van TOP, het ondernemersplatform waarbij 900 ondernemers zijn aangesloten. Of de werknemers ook zo’n front kunnen vormen, zal moeten blijken. Maar voorlopig wordt het motto: Oost, west, Texels best.