Eilanders onder elkaar (136)

3 maart 2023, 08:00 Column: Eilanders Eilanders onder elkaar

Elisabeth is dertig en schaamt zich bijna nergens meer voor. Dus vertelt ze zonder schroom dat ze veel naar realitysoaps en datingshows kijkt. Henk keek naar ‘Urk’ en hoopt dat de camera’s aan Den Oever voorbijgaan. Maar wat deed Anita Witzier dan in Den Oever?

Henk,

Ik heb weer een leuk onderwerp voor je deze week: reality-tv. Nu ik de dertig gepasseerd ben, heb ik een punt in mijn leven bereikt waarop ik me (bijna) nergens meer voor schaam. Dus ik vertel ook in alle eerlijkheid dat ik echt kan genieten van het kijken van reality-tv-series. Goed nieuws voor mij is ook, dat ik voor het eerst in maanden weer gewoon met een leeg hoofd televisie kan kijken. Daar word ik best blij van.

De Netflixserie die ik op het moment aan het volgen ben, heet Perfect Match. Het is een datingshow, waaraan realitysterren meedoen, die al eerder in andere shows op Netflix zijn langsgekomen. Daardoor ken ik een groot deel van de mensen in deze televisieserie al. Dat zegt wel weer iets over mijn interesse in datingsshows. Het idee achter de serie is geloof ik liefde te vinden, maar er doen ook mensen mee die eigenlijk alleen maar uit zijn op het winnen van de show of op het creëren van onnodig drama. Als ik zie wat een shitshow deze mensen van hun liefdeleven maken, voel ik me ook per direct beter over mezelf. Dat is een leuke bijkomstigheid.

Een van de deelneemsters van deze show kwam ik tegen op Tiktok, waar ze opkwam voor het bestaansrecht van reality-tv. Door veel mensen wordt realitytelevisie namelijk bestempeld als trash-tv. De betreffende dame maakte de vergelijking met het kijken naar sport, wat volgens haar hetzelfde niveau heeft als het kijken naar reality-tv. “Je kijkt naar een stelletje bezwete mannen die achter een bal aanrennen”, zo formuleerde ze dat ongeveer. Een aanstootgevende vergelijking, dacht ik zo. De vraag is of er een kern van waarheid inzit. Dat bedoel ik niet met disrespect naar sporters toe, want er is natuurlijk geen twijfel aan dat die veel harder moeten werken dan realitysterren. Maar voor sommigen is sport kijken net zulk hersenloos vermaak als realitytelevisie. Dat zijn degenen die met drank op de bank toe zitten te kijken vanaf de zijlijn. Maar anderen kijken naar de strategie en hebben ook daadwerkelijk voorkennis van het spel.

Zo vind ik realitytelevisie oprecht een interessante inkijk geven wat betreft cultuur, psychologie en relaties. Ik heb wel eens geprobeerd mensen duidelijk te maken dat ik ‘Keeping up with the Kardashians’ mateloos interessant vind vanuit cultureel-antropologisch oogpunt. Gewoon alleen al om te zien hoe die mensen leven, wat hun normen en waarden zijn en hoe ze met elkaar omgaan. Maar goed, misschien is dat niet de enige reden waarom ik daar twaalf seizoenen van heb gekeken…

Groeten, Elisabeth

Elisabeth,

Realiteitstelevisie staat bij ons in huis regelmatig ‘op’ en omdat ik niet altijd ongezellig wil zijn, kijk ik wel eens mee. Dinsdagavond, bijvoorbeeld, zag ik een aflevering van Urk. Dat is voor mij nog net te hachelen, maar ik heb dan wel een cryptogram op schoot voor het geval de enorme tweeling in beeld komt.

Net als Wieringen is Urk een voormalig eiland. Het is ook nog een vissersdorp, net als mijn woonplaats. Dat schept een band, maar wat Wieringers niet met Urkers gemeen hebben is hun godvruchtigheid. Wij zijn van oudsher bekend als heidenen of op zijn best vrijzinnig gelovigen. Eeuwen geleden schijnen tientallen Wieringers van de hervormde gemeente naar de doopsgezinde te zijn overgelopen, omdat de dominee hun niet aanstond. Erg recht in de leer ben je dan niet.

Wieringers worden op Texel Biggen genoemd, dus je begrijpt dat we zeer geïnteresseerd waren, toen John de Mol in 1999 vanuit zijn imperium Big Brother op ons afstuurde. Een interessant experiment, maar na dat eerste seizoen wisten we het wel. In de loop der tijd werden allerlei varianten ontwikkeld, soms met bizarre uitgangspunten. Het moet blijkbaar steeds gekker en gaandeweg werden de deelnemers zich meer bewust van de camera. Zo werd het steeds minder leuk. Op een datingshow blijf ik ook wel eens hangen, maar die kijk ik nooit uit. Leuk als je zo een nieuwe liefde vindt, maar het kan toch wel langs andere wegen? En vaak zit je toch ook naar een ongeluk in wording te kijken. Een narcist die uitweidt over zijn motorfiets tegen een vrouw die aan origami doet. Of zoiets.

Nog even naar Urk. Een van de hoofdpersonen is een tamelijk norse vishandelaar, die zich er deze week over beklaagde dat veel mensen zich op sociale media negatief over hem uitlaten. “Na een paar minuten televisie denken ze al dat ze me kennen”, foeterde hij. Van hem denk ik nog dat hij zich toont zoals hij echt is. Maar goed, je kunt er ook mee kappen, denk je dan. Waarom doen mensen eraan mee? Krijgen ze geld? Gratis spullen van de sponsor waar ze gaan winkelen? Of is alleen de aandacht al voldoende?

Gelukkig is Den Oever tot op heden gevrijwaard van ongezonde belangstelling. Alhoewel, laatst kwamen Carolina en Simone in ons dorp Anita Witzier tegen in een winkel. Een cameraploeg filmde hoe de Zeestraat een beetje werd opgefleurd. Wanneer de uitzending is, weten we niet. Maar het is wel echte televisie, heb ik begrepen. Bezorgd zien wij de toekomst tegemoet.

Groeten, Henk