Schaduw
Annie gooit de knuppel in het hoenderhok. Wat het betekent weet ik niet. Maar ik ga de boel opschudden. De Engelsen hebben daar een mooie uitdrukking voor: ‘To put the cat among the pigeons.’ Dat klinkt beter dan het hoenderhok. Want wat moet je je daarbij voorstellen? Als er een schuurtje afbrandt waarin kippen worden gehouden, lees je dat 30.000 kippen versneld zijn gegrilld. Hun toekomst is in de soep gelopen… Dertigduizend kippen. Te bout voor woorden.
Nu ik toch met getallen bezig ben: het aantal inwoners van Texel is op de kop af 13.547.Ter vergelijking: Den Helder heeft er 55.559 en Alkmaar 107.106. Respectievelijk vier en acht keer zo veel. Ik noem die getallen om aan te geven dat Texel vist in een (re)creatieve vijver die steeds leger wordt. We hebben te maken met een enorme vergrijzing tegenover een grote ontgroening. Voor de jeugd is er weinig toekomst weggelegd als het gaat om interessant werk, een marktconform salaris en huisvesting. Ook de jacht op een toekomstige partner wordt steeds moeizamer. Leegloop dus, naar de overkant. Waar het gras groener is.
Maar goed, terug naar de knuppel. Wat Annie voor ogen heeft is een eiland dat feitelijk bestaat uit één geheel: namelijk Texel. Vergelijk het maar met Vlieland of Schier. Door krampachtig vast te houden aan zeven verschillende dorpen, creëer je een niet bepaald ideale situatie. De diverse clubjes worden steeds kleiner. De jeugd is steeds minder geïnteresseerd in sporten in clubverband. Maar toch blijft men vasthouden aan het idee dat alles in het eigen dorp moet plaatsvinden. En dus moet de gemeente bijvoorbeeld vier voetbalclubs onderhouden.
En waarom wordt die grens getrokken bij het eigen dorp? Aan de overkant is het normaal als je minstens twintig kilometer moet reizen om je wedstrijd te spelen. En toch hebben ze ook daar moeite om een volwaardig team op de been te krijgen. Wat te denken van een voetbalploeg met de volgende spelers. Stankovic, Mirani, Douiri, Mbuyamba, Oristania, Nazih en Antonucci. Zomaar een paar namen. Van Volendam! Alleen voorzitter Jantje Smit klinkt bekend in de oren. Annie denkt dat die dorpsgrenzen aardig kunnen vervagen als woningen aan de rand van de dorpen worden gebouwd. Dan kom je er bijvoorbeeld achter dat het vanuit De Waal richting Oosterend of Den Burg een fluitje van een cent is. Datzelfde geldt voor de andere dorpen. Dus: weg met die grenzen, Texel wordt samen één. En dan kunnen we overkanters een poepje laten ruiken als ze op bezoek komen. We drogen ze af! We maken ze in!
Door over onze eigen schaduw heen te stappen, gaat er een wereld open. En de clubkleuren zijn al bekend: Groen Zwart Texels in het hart. Texel: een global island.