Henk,
Vorige week was ik in het regenachtige Zuid-Frankrijk. Even een weekje er tussenuit met Lucas en mijn ouders. En alhoewel het er prutweer was, hebben we er een lekker rustig weekje gehad. Ik heb er de Franse supermarkt leeggekocht, waar ze van wasmachines tot beha’s verkopen. Ik heb er voornamelijk cadeautjes gehaald voor de aankomende feestdagen. Nou was het zo dat de auto op de heenweg al propje-vol zat en mijn vader tegen het einde van de week dreigde me niet meer mee te nemen naar de winkel. Omdat alles wat ik kocht niet meer in de auto zou passen en ze mij dan achter zouden moeten laten.
Ik moet zeggen dat het een erg ontspannen tochtje was voor Lucas en mij. We hebben in totaal vier dagen in de auto gezeten, maar mijn ouders durven mij nog niet in hun auto te laten rijden. Misschien ook wel terecht. Ik kan best wel rijden, maar ik weet al niet hoe ik met mijn kleine Citroën C1 moet fileparkeren, laat staan dat ik dat met een familieauto zou kunnen. Dus Lucas en ik hebben urenlang ‘Ik zie, ik zie wat jij niet ziet’ gespeeld op de achterbank. Lucas snapt dat nog niet echt, hij zegt gewoon iedere keer als je drie keer geraden hebt: ‘Eh, ja’. Omdat hij er dan wel klaar mee is, niet omdat hij van tevoren iets bedacht heeft. En we hebben alle sinterklaasliedjes ongeveer zeshonderd keer herhaald. En alsnog werden er foutjes gemaakt door verschillende aanwezigen in de tekst van ‘Hoor de wind waait door de bomen’.
In Frankrijk heb je, zoals je vast wel weet, ook een heleboel tolwegen. Mijn ouders hebben een kastje in hun auto, waardoor de slagboom op de tolweg automatisch opengaat. Dat hebben we ook zo aan Lucas uitgelegd. “Piep, groen, rijden, opa”, was zijn samenvatting. Toen wij na een lange reisdag in het hotel aankwamen, vond Lucas het hilarisch om dat na te spelen met zijn trein. Dus ik moest de slagboom spelen, door mijn arm steeds omhoog en omlaag te doen. En ik zei tegen Lucas: “Ja, maar je moet wel betalen hoor!” Toen antwoordde de beste knul: “Nee mama, dat gaat treinmatisch.”
Verder hebben we op vakantie, dus behalve winkelen, niet zo heel erg veel gedaan. Ik heb een poging gedaan om Lucas te leren tafelvoetballen, dat wel. Maar, hij kan er nog niks van, wat ik wel een beetje teleurstellend vind. Tafelvoetbal is namelijk de enige sport waar ik echt goed in ben. Ik had gehoopt dat hij dat talent van mij had geërfd, maar misschien moet ik een bijna 4-jarige maar niet kwalijk nemen dat hij dat nog niet kan.
Groeten, Elisabeth