Eilanders onder elkaar (121)

10 november 2022, 20:00 Column: Eilanders

De festiviteiten buitelen over elkaar heen. Sint Maarten. De intocht van Sinterklaas. En het wordt steeds gekker, eigenlijk. De pepernoten liggen er al maanden en al weken vliegen ons de kerstballen om de oren in allerlei reclamecampagnes. En had het Sinterklaasjournaal enkele jaren geleden geen waarschuwing voor TESO moeten zijn?

Elisabeth,

Op Texel gebeurt het een weekje later, om Sint Maarten ruim baan te geven en de kinderen in de gemeente hun lustig bij elkaar gezongen snoepjes te laten verteren. Spreiding van het tandbederf over twee weekeinden lijkt me alleszins redelijk. Maar op mijn eiland wordt dat niet in de overwegingen betrokken. Daarom maakt Sinterklaas reeds aanstaande zaterdag zijn jaarlijkse glorieuze entree in de Vissershaven van Den Oever. Dat gebeurt al in de ochtenduren, nog voordat de goedheiligman in Hellevoetsluis voor het oog van televisiekijkend Nederland officieel voet op Hollandse bodem zet. Pas als dat ritueel zich heeft voltrokken, zal hij zich in vele gedaanten over het land verspreiden. Ja, de sint heeft het goed voor met de Wieringers. Eerst hen tevredenstellen, dan pas de rest van het land.

Op jouw eiland heb ik dit evenement nog niet mogen aanschouwen. Ik heb begrepen dat de burgemeester er al eens bij in het water is gevallen en dat de nimmer aflatende KNRM, goddank, in de buurt was. Ook bij ons is het altijd weer een spektakel met onverwachte gebeurtenissen. Als de weersomstandigheden niet al te bar zijn, staan er zomaar tweeduizend mensen op de dijk om de goede sint te verwelkomen.

Eigenlijk had ik hierover al in augustus kunnen beginnen. We worden tegenwoordig al vroeg in de stemming gebracht voor de komst van Sint Nicolaas. De mussen vielen door de warmte nog dood van het dak, toen we pal achter de draaideur van de supermarkt struikelden over de pepernoten. In allerlei varianten liggen ze er hoog opgetast. Voor alleen naturel doen we het niet meer. Ze liggen er ook met laagjes chocola, in vier kleuren nog wel: lichtbruin, donkerbruin, wit en roze. En hier en daar stootten we half oktober ook alweer het hoofd aan versierselen ter herinnering aan de geboorte van het Kindje Jezus. Christus nog aan toe!

We worden ook weer lekker gemaakt voor het 5 december-ritueel met het Sinterklaasjournaal. Ik heb nog niet kunnen kijken, maar ik sluit niet uit dat er weer van alles misgaat onderweg, van Spanje naar Nederland. In de Golf van Biskaje kan zomaar een storm opsteken, waardoor een behouden aankomst van breekbare geschenken in het geding komt. En niet zelden is er sprake van een technisch mankement aan de Pakjesboot. Ik sluit niet uit, dat er ook dit jaar in het Nauw van Calais weer zwarte rook uit het Spaanse schip opstijgt, zoals dat in afgelopen jaren menigmaal het geval is geweest. Eigenlijk had dit voor TESO al een waarschuwing moeten zijn, toen ze in Spanje de Texelstroom bestelde.

Groeten, Henk

Henk, 

Vorig jaar hebben we voor het eerst Sint Maarten gevierd met Lucas. Hij liep met een vriendje alle deuren langs. Ik was er al maanden over aan het opscheppen, dat mijn kind zo goed kon zingen, maar helaas voor de deuren van vreemden kreeg meneer plankenkoorts. Lucas wilde bijna niet zingen, terwijl zijn vriendje de sterren van de hemel zong. Lucas wilde wel graag snoepjes krijgen, maar snapte niet dat hij die niet allemaal meteen op mocht eten. Ik nam hem overstuur weer mee naar huis. Kortom, het was een klein fiasco. En kun je het een bijna driejarige kwalijk nemen? Ik denk het niet. Ik had het dit jaar nog wel eens vol goede moed willen proberen, maar wij gaan vrijdag met de familie naar Scherpenzeel. En het is mij niet duidelijk of daar überhaupt Sint Maarten wordt gevierd. 

Vorig jaar waren we tijdens de Sinterklaasintocht op vakantie in Friesland en ook daar heeft Lucas niet erg van genoten. Hij heeft wel een heerlijk dutje gedaan en wij hebben gewinkeld in Dokkum. Maar als we ook maar in de buurt van Sint of Pieten kwamen, raakte meneer in paniek. Ik begrijp het wel; als je nog zo klein bent snap je daar natuurlijk niks van. Hij heeft nog steeds een grote angst voor Ziezo (de mascotte van De Krim) vertelde hij laatst, dus ik verwacht eigenlijk dat Sinterklaas ontmoeten ook nog niet zo hoog op zijn lijstje staat. Cadeautjes krijgen vindt hij wel erg leuk. Dus misschien kunnen we hem op de een of andere manier overhalen om wat dichterbij Sinterklaas in de buurt te durven komen.

Lucas en ik hebben overigens in onze zomervakantie eind augustus, samen al een zak pepernoten verorberd. Waarschijnlijk ben ik een van de weinige mensen, die chocola makkelijk kunnen laten liggen, maar er zwerven nog steeds chocoladeletters van vorig jaar door mijn huis. Ik weet ook niet welke van mijn mentale gebreken ik daar de schuld van moet geven… 

Inmiddels kijk ik alweer uit naar de kerstperiode. Ik ben met Lauri vast begonnen met het op poten zetten van een kerstconcert, dat plaats gaat vinden op 23 december. Daar heb ik onwijs veel zin in! Je hoort mij hoogstwaarschijnlijk vanaf volgende week alweer kerstliedjes neuriën. Die zullen bij mij nog wel blijven hangen tot maart. Maar eerlijk gezegd kun je mij het hele jaar door wel af en toe I’m dreaming of a white Christmas horen zingen. Ik heb ook jarenlang op allerlei onverwachte momenten Midden in de winternacht in mijn hoofd en dat lied kan ik om die reden eigenlijk niet meer uitstaan…

Groeten, Elisabeth