“We voelen ons gezegend dat we op Texel mogen wonen”

Een paar jaar geleden verhuisden Evertjan (44) en Tsjikke-Line (35) Verbeij van Utrecht naar Texel om zich permanent op het eiland te vestigen. Hiermee ging een langgekoesterde wens in vervulling voor Evertjan, die al vanaf zijn kinderjaren op Texel komt. “Ik had altijd in mijn hoofd om na mijn pensioen op Texel te komen wonen”, zegt Evertjan. Dat hij nu al samen met zijn gezin op Texel woont is het mooie gevolg van moeilijke omstandigheden.

Evertjan en Tsjikke-Line wonen aan het Schilderend in Den Burg. Na een aantal heftige jaren waarin bij Evertjan een zeer ernstige vorm van tongkanker werd gediagnosticeerd, lijkt het leven het stel sinds kort weer een beetje toe te lachen. Hun grootste geluk? De geboorte van dochtertje Rosa, nu vijf maanden geleden. Tsjikke-Line: “Door de behandelingen die Evertjan heeft ondergaan, was het niet vanzelfsprekend dat wij een kindje zouden krijgen. Dat dit wel gebeurd is, zien we als een wonder. We genieten volop van haar.” 

Ambitieus

We maken even een sprongetje terug naar 2017. Evertjan en Tsjikke-Line wonen op dat moment in het centrum van Utrecht. Ze hebben elkaar ontmoet op de werkvloer van het ministerie van Binnenlandse Zaken waar ze beiden werken; Evertjan als analist en Tsjikke-Line als coördinator]. “We hadden een druk leven en waren ambitieus”, vertelt Evertjan. “Elke dag trok ik de deur om 8.00 uur achter mij dicht en zelden was ik vóór 20.00 uur thuis. Naast mijn werk als analist was ik ook nog politiek actief voor D66. Er zaten wat mij betreft te weinig uren in een dag. Ik ben opgeleid tot jurist, econoom én historicus.Na een mooie carrière van zestien jaar bij het ministerie van Binnenlandse Zaken lonkte een goede baan bij de Autoriteit Financiële Markten (AFM). Dat was in een notendop hoe mijn leven er uitzag tot het moment dat ik opeens iets op mijn tong voelde. Na verloop van tijd kreeg ik steeds minder energie, begon ik grauw te zien en besloot ik langs de huisarts te gaan.”

Goed mis

Na het eerste bezoek aan zijn arts werd Evertjan snel weer naar huis gestuurd met de mededeling dat het plekje op zijn tong waarschijnlijk een aft was. Tsjikke-Line: “Evertjan begon zich alleen maar slechter te voelen, daarom ging hij opnieuw bij de huisartslangs en werd doorgestuurd naar een KNO-arts.” Toen zijn tong tijdens dat doktersbezoek begon te bloeden, begreep de dienstdoende arts dat er iets goed mis was en stuurde hij Evertjan direct naar het ziekenhuis. Daar werd de diagnose gesteld: tongkanker in een vergevorderd stadium. “Daarvoor was ik eigenlijk zelden tot nooit ziek en dan opeens stort van de ene op de andere dag je wereld in”, zegt Evertjan. De situatie was dusdanig ernstig dat er maar weinig opties waren. Het schrikbeeld - een volledige tongamputatie - kon alleen worden voorkomen met chemoradiatie. “Een heel zware behandeling die bestaat uit een combinatie van chemotherapie en bestraling”, vervolgt Evertjan. “Een fysieke én mentale uitputtingsslag. Het voelde alsof er een trekker over me heen gereden was.”

Tongamputatie

Aanvankelijk leek de behandeling aan te slaan, maar tot grote schrik van Evertjan en Tsjikke-Line was de kanker na een tijdje weer terug. De artsen waren van mening dat de enig overgebleven optie een volledige tongamputatie was. Evertjan: “Dat betekende dat ik nooit meer zou kunnen praten, eten en drinken. Het was zelfs de vraag of ik zou kunnen slikken. Een vreselijk vooruitzicht. In afwachting van mijn operatie kon ik deelnemen aan een experimentele immunotherapie. Die sloeg bij mij zó goed aan, dat ik ervoor heb gekozen af te zien van de tongamputatie. Het voortzetten van deze immunotherapie was niet vanzelfsprekend vanwege de experimentele fase waarin het zich bevond, maar uiteindelijk heb ik deze behandeling kunnen voortzetten, eerst in het buitenland en daarna in Nederland. Tijdens de immunotherapie heb ik nog een keer een scan van mijn tong laten maken en daarop was te zien dat de tumor voor 99,9 procent verdwenen was. Ongelofelijk!”

Liefde voor Texel

Deze zeer ingrijpende gebeurtenis heeft een enorme impact op het leven van beiden. Tijdens deze periode was het stel regelmatig op Texel te vinden. “De liefde voor Texel is mij met de paplepel ingegoten”, zegt Evertjan. “Mijn hele familie is gek op het eiland. Zelfs mijn opa, Evert Jan Ouwerkerk, kwam hier al op zeer jonge leeftijd naartoe met zijn ouders. Het is zelfs zo dat toen opa was overleden, een oom van mij een bord met de naam van mijn opa op het strand bij paal 13 heeft begraven. Jaren daarna is dat bord na een storm gevonden door een Texelse jutter, die het naar Maritiem-en Juttersmuseum Flora heeft gebracht. Daar zijn ze op zoek gegaan naar het verhaal achter het bord en zo kwamen ze uiteindelijk bij mijn oom terecht. Sindsdien heeft dit bijzondere verhaal een eigen plekje gekregen in het museum. Daar ben ik natuurlijk erg trots op.”

Rust en gemoedelijkheid

Tijdens de behandeling besloot het stel Utrecht te verruilen voor Texel. “Als je gezond bent is het leuk om te wonen in het centrum van een grote stad, maar als je ziek bent ga je op een andere manier maar het leven kijken”, zegt Evertjan. “Ons leven stond stil terwijl de wereld om ons heen maar doorging”, zegt Tsjikke-Line. Met hulp van makelaar Ruben Kooijman weten ze een huis aan het Schilderend te bemachtigen, waar ze nu een paar jaar wonen. “Voor mij was de keuze om naar Texel te verhuizen minder vanzelfsprekend, omdat ik vóór Evertjan nog nooit op het eiland geweest was”, zegt Tsjikke-Line. “Evertjan heeft mij het eiland laten ontdekken. Wij genieten samen enorm van de mooie natuur die Texel te bieden heeft. Zo wandelen wij erg graag vanaf ’t Turfveld door de duinen naar het strand. Ook wandelen we graag in het gebied van De Hoge Berg, waar wij naast wonen. Zelf ben ik opgegroeid in Friesland en daar heeft Texel toch ook wel raakvlakken mee; er is veel natuur nabij en net als in Friesland is de sfeer op het eiland over het algemeen prettig en gemoedelijk. De mensen zijn erg vriendelijk. Het lijkt misschien iets kleins, maar het is prettig als mensen op straat elkaar groeten.”

Integreren op Texel

Op 1 november is Tsjikke-Line begonnen aan een nieuwe baan bij de gemeente Texel. “Ik ben sinds dinsdag gestart als klantmanager participatie bij het Sociaal Team. Ik heb er ontzettend veel zin in om daar iets moois van te maken. Ik ben blij dat ik via werk mijn steentje kan bijdragen aan de Texelse samenleving. Evertjan en ik raken ook steeds meer thuis op Texel en ontmoeten steeds meer nieuwe mensen. Via mijn werk, bijvoorbeeld, en sinds kort ga ik hier ook naar de kerk (Baptistengemeente) waar ik me welkom voel.”

Vooruitkijken

Dankzij de immunotherapie lijkt Evertjan nu kankervrij, maar dat betekent niet dat hij weer ‘de oude’ is. ”De behandelingen hebben flink hun sporen achtergelaten”, zegt Evertjan. Ik voel me best vaak als een oude man en dat is moeilijk te accepteren, omdat ik nog zo veel ideeën en plannen heb. Maar ik sta positief in het leven. Zo geniet ik samen met Tsjikke-Line en Rosa van veel in de natuur zijn en heb ik twee oude hobby’s weer opgepakt. Zo wilde ik altijd graag een zeeaquarium met felgekleurde tropische vissen. Bij ons op het Schilderend heb ik nu een bak van 500 liter staan en daar geniet ik elke dag van. Verder ben ik sinds mijn tienerjaren ben ik graag bezig met beleggen. Ik vind het fascinerend om mijn economische kennis te combineren met mijn interesse in politieke en geopolitieke zaken. Het lijkt me leuk om mijn interesse in beleggen te delen met andere Texelaars, dus als mensen het leuk vinden om hierover met mij of in een groepje van gedachten te wisselen dan houd ik mij aanbevolen. Ook wil ik graag iets bijdragen aan de (Texelse) samenleving. Mocht er bijvoorbeeld iemand dit lezen die ook worstelt met ziekte en een buddy zoekt, mag diegene altijd bij mij aankloppen. Ook hoop ik in de toekomst iets te kunnen betekenen voor kinderen in moeilijke omstandigheden.”

Tsjikke-Line: “De slotsom van dit alles is dat we ons gezegend voelen dat we samen met onze prachtige dochter op Texel mogen wonen.”