Elisabeth,
Je neemt twee maanden lang niet of nauwelijks deel aan het maatschappelijk leven en dan zul je net zien dat er wat ergs gebeurt. Zoals je weet moet ik mij rustig houden, maar dat valt niet mee, als je hoort dat Nick & Simon uit elkaar gaan. Het hakte er stevig in bij ons thuis, dat kan ik je wel zeggen. Ik vermaakte me daarom maar in stilte met de speculaties hierover in de roddelrubrieken, zowel op de televisie en in de gedrukte media als op de sapkanaaltjes, waar ze blijkbaar geen informatie hoeven te checken. Toch maar even de feiten: Simon wil na zestien jaar eens wat anders en dat vindt Nick erg. En wat doet de regering? Niets!
We hebben toch maar besloten geen vlaggen ondersteboven te hangen. Zeker, het land is in last en de regering heeft lange tijd niet uitgestraald dat daar dringend wat aan moet worden gedaan. Ook is het in Den Haag met het inlevingsvermogen zuinig gesteld. Maar je geeft er als foutvlagger toch ook mee aan dat je niet bij Nederland wilt horen? In welk ander land zou je het beter hebben? Moet je daar dan niet heen?
Het gaat om onze toekomst, zeggen de boeren. Dat begrijp ik. Maar ook onze beroepsgroep heeft het moeilijk. Steeds meer mensen willen geen nieuws meer horen als de boodschap hun niet bevalt. Onlangs kwam ik iemand tegen die beweerde dat de regering vliegtuigen de lucht instuurt om het weer te beïnvloeden. Dat las je nergens in de krant en het kwam ook niet op de televisie. Maar op het internet kun je het allemaal vinden. De NOS, dat was alleen maar ‘fake’. Is hij nog een ongevaarlijke gek, bij onze collega’s op hoger niveau mondt het niet zelden uit in bedreiging. Journalisten hebben geen tractoren. Wat moet je dan? Feiten van een viaduct gooien en in brand steken? Gelukkig werken wij voor een gemoedelijk weekblad in een vriendelijk bedrijf op een gastvrij eiland.
En anders hebben we de muziek nog. Je berichtte me vorige week dat je genoeg materiaal hebt geschreven voor een concertprogramma. Je zult begrijpen dat ik er heel benieuwd naar ben, hoe dat zal klinken als je een soepel draaiend orkestje in elkaar hebt gesleuteld. Ik werk zelf ook aan een programma van eigen werk, maar heb mijn ambities noodgedwongen bijgesteld. Wel beleef ik al veel plezier met het semi-akoestische Wantij Trio, dat onlangs voor het eerst is opgetreden, op een zonnige middag aan het Amstelmeer. We waren toen nog in de waan dat de zomer nooit zou ophouden. Maar een week na die flowerpowertrip zaten we klappertandend met dekentjes om de benen op een tuinfeest. En wat deed de regering ertegen? Niets!
Groeten, Henk