Elisabeth,
Geen haar op mijn hoofd, die eraan denkt iets uit andermans plantage op mijn schedel te zetten. Al moet ik toegeven dat je prachtig haar hebt. Een volle bos, donker, zoals ik dat eens had, zij het dan dat het bij mij ook nog krulde. Maar zoals veel mannen overkomt, is de boel nagenoeg kaalgevreten door de tijd. En hoe aardig het hun ook mag staan, aanhaken bij de trend onder sportlieden als Wesley Sneijder en Rintje Ritsma – die er een nieuw tuintje op hebben laten zetten – komt mij niet aantrekkelijk voor. Ik heb er jaren over gedaan om het te krijgen zoals het nu is en dat ga ik niet in een vlaag van ijdelheid tenietdoen. Nu vooruit, laat me dan ook maar bekennen dat ik er de muntjes niet voor heb. Maar had ik ze, dan nog deed ik het niet.
Zie zwemmen als een aangenaam tijdverdrijf en een goede manier om het lichaam fit te houden. Laatst vertelde ik hier al, dat ik lange tijd wekelijks baantjes heb gezwommen. Daarmee begon ik enige tijd nadat ik de wekelijkse riskante stammenstrijd had afgezworen. Het werd me steeds lastiger gemaakt een leren bal de juiste kant op te spelen, met een voet naar keuze. Bij gebrek aan lichamelijke inspanning van betekenis, liep mijn gewicht op tot een getal van drie cijfers. Zwemmen hielp mij zeer bij het afvallen, achttien kilo in totaal, maar ik doe het al enige jaren niet meer vanwege kalkafzetting in mijn linkerschouder. Maar wat goed dat je het je hebt voorgenomen, al vermoed ik dat je ná het werk zult gaan zwemmen en niet ervoor. Hoe dan ook, veel natte kilometers gewenst!
Je hebt er dus een mooie vakantie op zitten. En ja, Frans is wel een taal die je moet bijhouden. Door de lessen op de middelbare school sprak ik het redelijk als tiener, maar toen ik na jaren weer eens terug was in Frankrijk bleek mijn kennis nogal roestig te zijn geworden. Dat was niet erg. Wij verbleven op verschillende plaatsen in Normandië, Bretagne en de Vendée – inderdaad, langs de kust want we willen de zee graag dichtbij houden – er daar viel me op dat men er in het algemeen redelijk Engels spreekt. Zoals je dat hier de Duitsers ook steeds meer ziet doen. Maar als taalliefhebber wil ik altijd proberen de mensen in hun eigen taal toe te spreken, als ik ergens te gast ben.
Op Lanzarote liep ik dat wel een keer op. Ik ken ongeveer zeven woorden Spaans en riep tegen een Spanjaard, naast wie ik op een bankje zat: ‘Un gran barco!' toen ik een indrukwekkend passagierschip zag naderen. Het ontlokte aan de man een spraakwaterval, waarin ik hopeloos verdronk.
Groeten, Henk