Eilanders onder elkaar (106)

Elisabeth doet Henk een genereus aanbod, maar een haartransplantatie gaat hem toch echt te ver. Intussen krijgt het sporten van Elisabeth vorm. Binnenkort is ze op het eiland zwemmend aan te treffen. En: hoe Henk verdronk in woorden.

Henk,

Ik ben inmiddels alweer hard geland in Nederland uit ‘La Douce France’. Ik heb daar twee weken heerlijk weer gehad en genoten van het bourgondische leven. Het was geen avontuurlijke vakantie, maar het was fijn languit in de zon te kunnen liggen, zonder iets te hoeven doen. Ik heb wat markten afgeslenterd, gewinkeld en geluierd. Maar ik heb ook heel veel baantjes getrokken!

Het was Lucas’ eerste lange buitenlandvakantie en voor mij de eerste keer met de auto in het buitenland. Dat ging beter dan ik had verwacht. Lucas heeft een lichte obsessie met Juf Roos en was aardig content met een eindeloze lijst liedjes van haar. Op een gegeven moment begonnen ze wat te vervelen en werden er variaties op gemaakt. Het werd op een gegeven moment ‘Alle eendjes fietsen in het zwembad’ en ‘De wielen van de vouwen-blauwe-bus’. Even ter informatie: de vouwen-blauwe-bus is Lucas’ benaming voor de Texelhopper, waar hij een iets minder lichte obsessie mee heeft.

Wat betreft het zwemmen werkt het dus toch, hier af te kondigen dat ik actief bezig ga zijn, want ik was ineens erg gemotiveerd. Het weer hielp daarbij ook erg en het feit dat het zwembad bijna leeg was, was ook niet onprettig. De tweede week dat we er waren was het geen meivakantie meer, dus was het vakantiepark een stuk leger. Ik heb meer dan eens in mijn eentje in het zwembad gelegen. Dat vind ik wel wat, zo’n privézwembad. Ik heb me voorgenomen deze zomer een abonnement te nemen bij Molenkoog en dan af en toe na of voor het werk baantjes te gaan trekken. Maar met de Nederlandse temperaturen is dat, denk ik, wat minder aangenaam en leeg zal het zwembad dan ook niet zijn. Maar toch denk ik dat het alsnog wel een goed idee is.

Ik zal je ook nog even inlichten over mijn bezoek aan de Franse kapper. Dat was misschien nog wel het avontuurlijkste dat ik heb gedaan. Ik had in de week na mijn vakantie een bruiloft en geen tijd om thuis nog naar de kapper te gaan, terwijl het wel vrij hard nodig was. Dus besloot ik dan maar tijdens de vakantie te gaan. Helaas is mijn bekwaamheid in de Franse taal erg afgetakeld, dus moest mijn moeder uitleggen aan de kapster wat ze met mijn haar aan moest. Ik was een beetje bang dat het niet goed zou gaan en het bezoek begon ook niet heel prettig. Ze waste erg hardhandig mijn haren, met heel koude shampoo en heel warm water. Maar haar knipkunsten waren gelukkig een stuk beter en ik kreeg complimenten van de wachtende heren over de hoeveelheid haar op mijn hoofd. Een andere kapster heeft wel eens gezegd dat ik genoeg haar heb om drie hoofden te vullen, dus als je nog interesse hebt…

Groeten, Elisabeth

Elisabeth,

Geen haar op mijn hoofd, die eraan denkt iets uit andermans plantage op mijn schedel te zetten. Al moet ik toegeven dat je prachtig haar hebt. Een volle bos, donker, zoals ik dat eens had, zij het dan dat het bij mij ook nog krulde. Maar zoals veel mannen overkomt, is de boel nagenoeg kaalgevreten door de tijd. En hoe aardig het hun ook mag staan, aanhaken bij de trend onder sportlieden als Wesley Sneijder en Rintje Ritsma – die er een nieuw tuintje op hebben laten zetten – komt mij niet aantrekkelijk voor. Ik heb er jaren over gedaan om het te krijgen zoals het nu is en dat ga ik niet in een vlaag van ijdelheid tenietdoen. Nu vooruit, laat me dan ook maar bekennen dat ik er de muntjes niet voor heb. Maar had ik ze, dan nog deed ik het niet.

Zie zwemmen als een aangenaam tijdverdrijf en een goede manier om het lichaam fit te houden. Laatst vertelde ik hier al, dat ik lange tijd wekelijks baantjes heb gezwommen. Daarmee begon ik enige tijd nadat ik de wekelijkse riskante stammenstrijd had afgezworen. Het werd me steeds lastiger gemaakt een leren bal de juiste kant op te spelen, met een voet naar keuze. Bij gebrek aan lichamelijke inspanning van betekenis, liep mijn gewicht op tot een getal van drie cijfers. Zwemmen hielp mij zeer bij het afvallen, achttien kilo in totaal, maar ik doe het al enige jaren niet meer vanwege kalkafzetting in mijn linkerschouder. Maar wat goed dat je het je hebt voorgenomen, al vermoed ik dat je ná het werk zult gaan zwemmen en niet ervoor. Hoe dan ook, veel natte kilometers gewenst!

Je hebt er dus een mooie vakantie op zitten. En ja, Frans is wel een taal die je moet bijhouden. Door de lessen op de middelbare school sprak ik het redelijk als tiener, maar toen ik na jaren weer eens terug was in Frankrijk bleek mijn kennis nogal roestig te zijn geworden. Dat was niet erg. Wij verbleven op verschillende plaatsen in Normandië, Bretagne en de Vendée – inderdaad, langs de kust want we willen de zee graag dichtbij houden – er daar viel me op dat men er in het algemeen redelijk Engels spreekt. Zoals je dat hier de Duitsers ook steeds meer ziet doen. Maar als taalliefhebber wil ik altijd proberen de mensen in hun eigen taal toe te spreken, als ik ergens te gast ben.

Op Lanzarote liep ik dat wel een keer op. Ik ken ongeveer zeven woorden Spaans en riep tegen een Spanjaard, naast wie ik op een bankje zat: ‘Un gran barco!’ toen ik een indrukwekkend passagierschip zag naderen. Het maakte bij de man een spraakwaterval los, waarin ik hopeloos verdronk.

Groeten, Henk