Eilanders onder elkaar (103)

Wekelijks schrijven onze redacteuren Elisabeth Waverijn en Henk Cornelissen een column voor Texel dit Weekend in de vorm van een tweespraak tussen twee eilanden. Elisabeth is Texelse, Henk woont op Wieringen. En hij (63) rijdt eindelijk op een elektrische fiets.

Elisabeth,

We zijn om! De elektrische fiets heeft ook bij ons thuis een plek gekregen. Vorig jaar mocht ik al kennismaken met het vervoermiddel tijdens onze vakantie op Terschelling. Er ging een wereld voor mij open. Grof gezegd kun je op Terschelling alleen van West naar Oosterend – met een heel lint van dorpen daartussenin – wat in ons klimaat betekent dat je vaak de wind recht tegen hebt als je teruggaat naar je verblijf op West.

Daarna hadden we in september nog een uitje met mijn broers, zus en hun echtgenoten. De aanleiding hield verband met een andere trend, die we los van elkaar hadden gevolgd. We hadden allemaal in korte tijd een tuinhuisje laten zetten. Of zelf gezet, maar je zult inmiddels wel begrijpen dat het door mijn klusallergie bij ons door anderen is gedaan; in dit geval een heel handige zwager en zijn zoon. Hoe dan ook, we gingen op de fiets elkaars tuinhuisjes bekijken. De drie andere stellen hadden een elektrische fiets, maar wij nog niet. Gelukkig werd daar door de anderen rekening mee gehouden. Het was aardig weer en we konden het nog best bijbenen, in mijn geval met uitzondering van de laatste twee van de bijna vijftig kilometers over Wieringen en door het noorden van de Wieringermeer. Toen had ik vierkante dijen en ben ik het even wat rustiger aan gaan doen. Dan merk je toch dat je de oudste van het hele zootje bent. En: wat is bier daarna lekker.

We waren het er op Terschelling al over eens geworden, dat we ooit elektrische fietsen zouden bezitten. Welnu, voor twee exemplaren ben je al gauw zesduizend euro’s lichter. Er zijn van die dagen dat je die niet van de rol kunt trekken. Maar er is een financieel aanvaardbare oplossing gevonden. Carolina en Simone waren voor een dagje met me mee naar Texel, om met gehuurde e-bikes het eiland over te scheuren. Sinds kort hebben we familie op de Harkebuurt wonen met een net verbouwd huis, dus konden ze die mooi even bezoeken terwijl ik op de Vismarkt lekker de redactiepagina’s zat vol te stampen. En ergens onderweg kregen de dames het idee elk zo’n huurbike over te nemen. Dat scheelde toch al gauw de helft in prijs met nieuwe. Ze lieten ze apart zetten en op Tweede Paasdag bracht ik hen naar de boot in Den Helder. Ze kwamen vanuit De Koog stralend terug in Den Oever met twee elektrische fietsen. En op een daarvan mag ik af en toe rijden. Een leuk vooruitzicht voor een lange, zonnige zomer.

Overigens gaan we deze zomer niet naar Terschelling, maar naar Ameland. Een eiland verder. Een groot avontuur, voor ons doen. Ze zullen daar toch ook wel elektrische fietsen verhuren?

Groeten, Henk

Henk,

Ik ken aardig wat mensen die maar wat graag klagen over elektrische fietsen of, eigenlijk, over de mensen die erop rijden. ‘Ze gaan zo hard’ en ‘Je weet nooit wat je moet verwachten’, hoor je nog wel eens. Ik denk dan altijd meteen: ‘Die mensen hebben zelf nog nooit op een elektrische fiets gereden.’ Volgens mij zijn de meesten na een paar ritjes wel om. Vooral met de Texelse wind is het verdraaid handig, een batterij achter op je fiets te hebben.

Voordat wij een auto hadden, ging ik op werkdagen altijd op de elektrische fiets van De Koog naar Den Burg, ook de hele winter door. Toen was ik toch blij, dat ik niet zo m’n best hoefde te doen en gewoon liedjes kon zingen met de passagier voorop! Sinds ik de auto heb, ben ik wel erg lui geworden, moet ik zeggen. Zelfs te lui voor de elektrische fiets; dat is wel erg hoor. Ik moet hem maar weer eens wat vaker uit de fietsenstalling gaan pakken.

Toen mijn vader met pensioen ging, kreeg hij van zijn vrienden een bijdrage voor een elektrische fiets. Voor die tijd fietste mijn vader eigenlijk nooit, dus ik vond het wel een gek cadeau. Maar hij fietst nu in een ochtend zo even veertig kilometer.

Over de andere Waddeneilanden kan ik niet met je meepraten. Ik ben nog steeds niet verder gekomen dan Vlieland. En daar heb ik wel vaker gefietst, maar dat was nog niet elektrisch. De eerste keer dat ik daar geweest ben, was ik nog best wel klein en regende het heel hard, maar in mijn herinnering vond ik het toch best leuk. Nu ben ik zo verwend, dat ik niet meer op een normale fiets stap in de regen.

Deze zomer ben ik wel van plan een eilandvakantie te houden, maar wel op m’n eigen eiland. Ik woon ongeveer naast het strand, dus daar moet ik maar goed gebruik van maken. Vorig jaar ben ik een paar keer ’s ochtends vroeg gegaan; dat vond ik ideaal. Om negen uur was er nog bijna niemand en het was al wel lekker warm. Ik ben helemaal geen ochtendmens en ben dan, als ik vrij ben, meestal nog niet erg wakker. Maar wakker worden op het strand vond ik helemaal niet onprettig. Ik ben wel benieuwd of Lucas inmiddels de zee in durft. Vorig jaar was het voornamelijk nog zand scheppen bij de zwinnetjes.

Ik wens je in elk geval veel fietsplezier en ze hebben vast op Ameland ook wel een elektrische fiets te huur voor je. Anders moet je je eigen fiets maar meenemen!

Groeten, Elisabeth