Eilanders onder elkaar (101)

Wekelijks schrijven onze redacteuren Elisabeth Waverijn en Henk Cornelissen een column voor Texel dit Weekend, in de vorm van een tweespraak tussen twee eilanden. Elisabeth is Texelse, Henk woont op Wieringen. Bij helder weer kunnen ze elkaar zien, maar daar was nu even geen sprake van.

Elisabeth,

We hadden al een paar leuke momentjes in het zonnetje. Jij op jouw eiland, ik op het mijne of tuffend op de weer van een zwarte hoestbui herstelde veerboot Texelstroom, op een spiegelglad Marsdiep. Dan is het niet voor te stellen, dat rond onze eilanden in de zeventiende eeuw honderden schepen zijn vergaan.

Maar zie, vorige week donderdag brachten we onze met veel liefde in elkaar gedraaide zomerkranten uit, in twee talen, en was het kwik gedaald tot bij het vriespunt. Met de natuur moet je je niet rijk rekenen. Aangedreven door een gure wind vloog de natte sneeuw horizontaal langs ons fraaie Polderhuis op de Vismarkt. Baas Job toonde ons foto’s van familie van het Grunneger laand, van sleeënde kinderen. Leuk in het vooruitzicht van de kerstdagen, minder als je je verheugt op een eindelijk weer eens normaal zomerseizoen.

In mijn rijke arbeidsverleden heb ik mogen dienen onder verscheidene leidinggevenden. Eén van hen had de gewoonte, ongeacht het weertype, onder zijn colbert een overhemd met korte mouwen aan te trekken zodra het april was geworden. Toen vorige week donderdag, aan de vooravond van de grasmaand, de strooiwagen voor mijn huis langs reed, moest ik aan hem denken. Maar ik durf er een klein kapitaal onder te verwedden, dat hij vrijdag toch een overhemd met korte mouwen is gaan dragen. Zodra het oktober is, trekt hij weer een overhemd met lange mouwen aan. Ik kan me herinneren dat het een jaar of tien, vijftien geleden op zaterdag 2 oktober bijna dertig graden was. De brug voor de Afsluitdijk ging om de haverklap open voor pleziervaarders, die in hun blote bast aan dek stonden. Ik heb daar nog foto’s van gemaakt voor de Wieringer Courant. Drukkend warm was het die dag, maar van zijn kleedgewoonte week mijn baasje van destijds niet af.

In een discussie over klimaatverandering door al dan niet menselijk toedoen, heb ik geen zin. Dat ze voor een deel aan ‘ons’ is te wijten, valt moeilijk te ontkennen. Hoe dan ook wordt rekening gehouden met steeds verder van elkaar schuivende uitersten, zowel in warme als in koude weersomstandigheden en in droge perioden net zozeer als in natte. Dat is niet raar gedacht, want er zijn nogal wat records gebroken in de laatste jaren. We mogen daarom niet uit het oog verliezen, dat we toch nog eens een Elfstedentocht kunnen meemaken. Ook in april? Wie zal het zeggen? Alleen jammer dat het Piet Paulusma, die aan het begin van iedere winter bleef hopen op een Tocht der Tochten en er altijd wel - tot ver voorbij de jaarwisseling - kans op zag, niet meer is gegeven.

Oant gau, Henk

Henk,

Ik had net mijn lentejas weer van de kapstok getrokken, maar die heb ik weer snel omgeruild voor mijn dikke winterjas. Vorige week donderdag was ik voor de krant in een kleine sneeuwstorm op de haven in Oudeschild beland, om te kijken bij de vluchtelingenboot. Als je je in die situatie van de mensen die daar terechtkomen verdiept, dan denk je wel twee keer na voordat je gaat klagen over het weer. Maar toch doe ik dat. Het is, geloof ik, menseigen. Of geldt dat alleen voor Nederlanders? Texelaars-eigen is het toch zeker, dat klagen over de wind. Ook dat doe ik vaak genoeg.

Het verbaast me af en toe nog wel dat het alweer april is. Daarbij helpt het weer zeker niet mee. Je kunt er niets uit opmaken. Na een voorproefje van de lente te hebben gehad, zijn het winterse buien en herfststormen waar we op het moment mee te maken hebben. Ik ben vast niet de enige die niet kan wachten tot het weer wat zonniger weer wordt.

Die extreme weersomstandigheden pakken meestal niet uit in ons voordeel. Maar ik moet wel meteen terugdenken aan een memorabele verjaardag van een vriendin. Haar verjaardag is op 16 oktober en we gingen een jaar of vijf geleden op die dag met een grote groep naar de Efteling om dat te vieren. Nou wilde het weer eens een keer leuk meedoen en was het juist die dag vijfentwintig graden. We zijn allemaal nog nat geworden in de Piranha en dat vonden we helemaal niet zo erg. Dat was best wel een leuke weersomstandigheid.

Maar met sneeuw in april hoef je bij mij niet aan te komen. Dan krijg ik zeker geen zin om te sleeën, maar om met een dekentje en warme chocolademelk op de bank te gaan zitten zeuren dat het zo koud is. Wat wel een voordeel is, is dat er kerstmuziek werd gedraaid op de radio. Daar ben ik altijd wel voor te porren. Zo heb ik regelmatig liedjes als ‘Deck the halls’ en ‘Midden in de winternacht’ in mijn hoofd, ongeacht welk seizoen het is.

Ik schrijf mijn eigen sombere stemming ook maar af op het weer en hoop dat met het voorjaar ook weer wat meer zonnigheid in mijn eigen leven komt. Wat dat betreft was sneeuw in april dan wel weer passend. Binnen zitten met een driejarige is niet altijd even leuk. Het is hoognodig om hem en mezelf af en toe uit te laten, om overtollige energie kwijt te kunnen. Dus wat dat betreft hoop ik ook dat dit winterse weer niet te lang aanhoudt.

Groeten, Elisabeth