Elisabeth,
Jij ook gefeliciteerd! Mijn idee voor deze column komt uit de tijd dat de Wieringer Courant een kantoor deelde met de huis-aan-huiskranten in de Noordkop. Een van de redacteuren van het Schager Weekblad was door een spierziekte aan huis gebonden. Hij wisselde zijn beschouwingen per e-mail uit met de collega op kantoor. Soms mocht ik voor een van beiden invallen. Toen hier ‘door de corona’ wat gaten in de krant vielen, leek het me aardig zo’n column te beginnen.
Mijn entree aan de Binnenburg was een déjà-vu. Het pand deed me sterk denken aan mijn begintijd bij de Wieringer Courant. Die was destijds gevestigd in een voormalig woon-winkelpand. Boven ontwikkelde ik foto’s in de badkamer van de laatste bewoners. Tussen het kantoor en de zetterij zat de redactie in een gangetje bij de keuken, waar om de haverklap mensen tussen de bureaus door stoven of stonden te ruziën. Daar leerde ik mij af te sluiten van de rest van de wereld, want de drukpers wacht op niemand.
Een nieuw eiland? In mijn tienerjaren had ik vier seizoenen achtereen een vakantiebaantje in De Koog. Ook toen voelde ik me al snel thuis, als ‘big tussen de skéépe’. Gelukkig liggen de dorpen nog op dezelfde plek als 45 jaar geleden. Met een paar Texelaars van die tijd heb ik al contact gehad, ook met twee eilandbewoners die mijn ouders nog hebben gekend, toen ze op de kweekschool in Den Helder zaten (‘Ben jij van…?’). Dat vond ik heel leuk.
Door de corona was het inderdaad lastig er goed in te komen. Dat ik Henk heet maakte het bellen vanaf mijn eiland ook wel weer gemakkelijk. Er zijn mensen op jouw eiland die niet weten dat Andere Henk van achteren Slikker heet. Zij vroegen zich kennelijk ook niet af hoe die aardige Heldersman-van-origine ineens aan die Wieringer tongval was gekomen. Maar het is waar, op afstand bouw je moeizaam een werkrelatie op. Gelukkig zijn er communicatiemiddelen waardoor je zelfs vanaf de maan bijdragen aan deze krant zou kunnen leveren. Maar we zien de mensen graag, om het op zijn Vlaams te zeggen. Dus is het goed dat de contacten weer een beetje normaal zijn geworden.
Een bedrijfsband zou zeker leuk zijn, zeker gezien de muzikale vaardigheden van onze kersverse TC-collega's. Heb alleen niet al te hoge verwachtingen van de mijne. Ik heb jou al eens horen spelen en dat niveau tik ik nog in geen duizend jaar aan. Nou ja, we zien wel. Ik vind alles best, als ik de laatste boot maar haal!
Groet, Henk