Daan Leest: Neven van Peter Middendorp

Vanwege een ‘functie elders’ zit ik niet aan mijn vertrouwde bureau. Mijn laptop staat op een smal, houten tafeltje. Twee bijzondere leeservaringen spelen al dagen door mijn hoofd. Het is allemaal wat verwarrend.

Een amusant boek over een bejaarde Engelse postbode die eindelijk uit de kast komt, wilde ik aanvankelijk bespreken, maar dat bewaar ik voor een volgende keer. Nieuwsgierig? Het betreft Het geheime leven van Albert Entwistle.

Neven van Peter Middendorp boeit vanaf het begin. Door de ogen van hoofdpersoon Robert beleven wij het vertrek van de veerboot naar Schiermonnikoog. Herkenbaar, maar toch anders. Reisverhaal, natuurbeleving? Hij praat tegen zijn neef Arie die in een rolstoel zit en niets terugzegt. Je voelt de onderhuidse spanning. Dit wordt geen gewoon vakantietripje.

De neven Arie en Robert lijken als twee druppels water op elkaar en worden vaak voor een tweeling aangezien. Ze groeien samen op, studeren samen en hebben een succesvolle wiethandel. Arie verkoopt onverwachts zijn deel en laat Robert onthutst achter. De grote baas achter hun illegale activiteiten bedreigt Robert en eist geld van hem. Een confrontatie lijkt onvermijdelijk. Arie wordt bij vergissing neergeschoten en raakt geheel verlamd. Robert haalt zijn invalide neef op uit de zorginstelling. Eenmaal op Schier zal hij hem zijn kant van het verhaal vertellen. Steeds dichter bij zee vraag hij zich af of zij wel alles samen hebben gedaan. Een indrukwekkend en prachtig geschreven drama.

“Vlak na elkaar gaan zijn ogen open, en daar zie ik hem weer, van dichtbij, daar zijn de ogen die zoveel op de mijne hebben geleken, dezelfde kleur, dezelfde pijn, dezelfde angst, en daarachter, als ik me niet vergis, een beetje van dezelfde kracht en hetzelfde doorzettingsvermogen.”

Neven – Peter Middendorp 

De Bezige Bij | paperback, 174 blz. | € 22,99

Philip Huff wordt voor zijn nieuwe roman Wat je van bloed weet alom geprezen en staat hoog in de bestsellerlijsten. Een eventuele reden voor mij om het juist niet te bespreken. Huff ken ik voornamelijk van zijn columns. Zijn sympathieke optreden op tv gaf de doorslag om toch aan zijn boek te beginnen. Het zeer persoonlijke verhaal wordt verteld vanuit de tweede persoon, waardoor de gebeurtenissen heftig bij de lezer binnenkomen.

Goede manieren en uiterlijk vertoon houden de stand en schijn op van een gewelddadig gezin. De buitenwacht doet alsof er niets aan de hand is en bemoeit zich nergens mee. De hoofdpersoon raakt op de basisschool in Blaricum voor het eerst verliefd op Cato, zijn grote liefde. Met zijn ogenschijnlijk welvarende familie woont hij in een schitterend huis, samen met zijn ouders, zijn oudere zus Emilie en zijn jongere broertje Alexander om wie hij zich zijn leven lang blijft bekommeren. De echtelijke ruzies zijn heftig en gaan vaak gepaard met excessief geweld. De buren kunnen niets horen. De kinderen vinden hun eigen wijze om er mee om te gaan, maar met de jaren groeit hun verzet. De machteloosheid in de onderlinge verhoudingen beperkt hun mogelijkheden om zich van hun verleden te bevrijden.

Wat je van bloed weet gaat ook over de liefde van de verteller voor zijn wijze zus en zijn kwetsbare broertje, die als dromerige puber veel problemen krijgt die leiden tot intensief drugsgebruik en psychiatrische behandelingen. Een sympathieke oom en tante zorgen voor enig tegenwicht in deze buitengewoon aangrijpende familiegeschiedenis. Schitterend verwoord. Huff heeft mij diep geraakt.

“Je zit met je rug tegen je klerenkast, je knieën opgetrokken. Je wangen zijn nat. De deur gaat open, je moeder komt binnen. Ze doet een lamp aan. Met één klik is de hele kamer te zien. Het felle licht doet pijn aan je ogen en je voelt je betrapt: ja, hier zit je. (…)’Ik dacht dat jullie elkaar pijn zouden doen.’ ‘Echt?’ Je veegt je neus af. ‘Ja.’”

Wat je van bloed weet – Philip Huff

Prometheus | paperback, 283 blz. | € 22,50