Henk,
Met alles wat er aan de hand is in de wereld en de stress in mijn eigen leven, merk ik dat ik op zoek ben naar nieuwe manieren om te ontspannen. Ik heb al eerder geschreven over mijn avonturen met mijn online-vrienden uit de regio Amersfoort, met wie ik enthousiast Dungeons & Dragons speel. Dat is voor mij een goede bron van ontspanning, maar we zijn net begonnen aan een serieuzer avontuur. We zijn er verwikkeld in een wereld vol met enorme moordlustige wolven en vampiers. Het is een coole ontdekkingsreis, maar veel ontspanning is er niet bij.
Dus ben ik maar weer eens gaan kijken naar wat er allemaal op mijn Xbox te spelen is. Jou kennende kun je hier vast wel over meepraten, haha. Als je een beter beeld wilt krijgen van waar ik het over heb, mag je gerust een keer langskomen om Overcooked te spelen. Dat is een spel waarin je met zijn tweeën een keuken moet runnen die om de haverklap in de fik vliegt en met een brandblusser moet rondrennen. Het is niet heel ontspannend, maar wel leuk.
Maar goed, ik wilde het graag hebben over een spel dat ik laatst heb ontdekt, genaamd Lake. Het is het meest ontspannende spel dat ik ooit heb gespeeld. Het speelt zich af in de jaren tachtig en je speelt een vrouw van in de veertig, die na vijfentwintig jaar terugkomt naar haar geboortedorp om post rond te brengen. Ik weet niet hoe ik het moet verklaren, maar als ik met dat postkarretje rond het meertje rijd, valt er een ultiem gevoel van ontspanning over me heen.
Als het me gaat vervelen begin ik nog wel eens te botsen met andere auto’s, maar dat is helaas niet echt bevredigend, omdat ze niet uit elkaar vallen en gewoon doorrijden. Dus voor het uiten van mijn geïnternaliseerde agressie, kan ik beter iets anders doen. Wat dat betreft is de rol van postbezorger mij ook misschien niet op het lijf geschreven, want naast het botsen, lukt het op de juiste weghelft rijden ook niet in dit spel.
Lake heeft maar een paar liedjes, die ik nu constant in mijn hoofd heb. Ze zijn zo geschreven, dat ik er meteen vrolijk van word. Als ik even afleiding wil van de hectiek om me heen, kan ik me, als ik daarnaar luister, af en toe even rond dat zonnige meertje wanen. Gelukkig komt er weer mooi weer aan en dan heb ik deze vormen van escapisme misschien minder hard nodig. Laatst was ik weer sinds lange tijd met Lucas op het strand en zat hij heerlijk met het zand te spelen in het voorjaarszonnetje. Het voelt dan echt als een voorrecht, dat we hier wonen, en omringd worden door water.
Groeten, Elisabeth