Henk,

Ik ben het met je eens, sommige dingen moet je eigenlijk niet willen weten. Zo ook het mysterie van de sommeltjes. Of ze ’s nachts tot leven komen weet ik niet, maar overdag kun je wel versteende sommeltjes tegenkomen op het Sommeltjespad. Je zou er eens een kijkje moeten nemen. De sommeltjes zien er niet erg angstaanjagend uit, dus dan kun je ook weer met een gerust hart gaan slapen. En je hoeft ook niet zo bang zijn om ze aan te rijden, als ze toch alleen ’s nachts op pad gaan.

Jouw verhaal met de steen doet mij denken aan een ander verhaal. Toen mijn ouders grond kochten in Frankrijk om daar een huis op te bouwen, stond daar een gigantische steen. Ik denk dat deze wel meer dan een meter hoog was. Ze hadden meermaals aangegeven dat ze deze steen erg mooi vonden en dat ze die graag voor het huis wilden zetten. Ik was toen een jaar of acht en weet nog dat we gingen kijken hoe het land eruitzag. Dat was heel spannend, want er stonden grassprieten die ver boven mij uitstaken. Ik had toen nog het gevoel dat ik in een soort jungle liep.

Het werk ging daar allemaal niet zo soepel en het duurde langer dan gehoopt om al het hoge gras weg te halen. Maar wat ze wel hadden weggehaald, was de steen! Waar die was beland kon niemand vertellen. Een echt mysterie dus, dat tot op de dag van vandaag niet is opgelost. Hoe ze die steen vervoerd hebben weet ik ook niet, want het ding was echt enorm. Misschien was de steen wel een versteende voorvader van de Texelse sommeltjes en zijn die hem ’s nachts komen ophalen. Er liepen daar ook Texelse schapen in de buurt, en op Texel kon je ineens Limousin koeien vinden, dus wie weet…

Over mysteries gesproken, op ons kantoor gebeurden in ons oude programma soms ook zeer verdachte dingen, waardoor we soms koppen van krantenartikelen kwijt waren of iemand in de tekst zat, terwijl niemand beweerde daarin te zitten. Misschien was het ook maar beter dat we daar onze denkbeeldige medewerkster Gerda de schuld van gaven, dan dat we op onderzoek uitgingen om erachter te komen wie de werkelijke boosdoener was. Als er iets misgaat, blijven we gewoon altijd zeggen dat Gerda het heeft gedaan. Of de sommeltjes, natuurlijk.

Groeten, Elisabeth