Elisabeth,
In een van onze eerste columns heb ik opgeschept over mijn sportverleden, waardoor ik ook nu en dan op Texel verzeilde. Eerst als jeugdspeler van de voetbalvereniging Succes. Later als centrale verdediger of linkshalf van Wiron 4, waar de grootste sportieve prestatie na de wedstrijd werd geleverd: het halen van de laatste boot. Leuk. We hadden tijdens de wedstrijden ook nog wel door dat we aan het sporten waren. Maar dat is niet wat je wilt. Ook heb ik op de gym gezeten, maar daarover vertel ik een andere keer.
Wat ik nu nog aan bewegen doe met dit hier en daar wat knarsende lijf, is wandelen. Ook dat heb ik hier al eens verteld, maar ik kan het je aanbevelen. Het is ontegenzeglijk een sport, zeker als je er minimaal een uur voor uittrekt. Maar als je daar een leuke omgeving voor uitkiest of wat loopt te kletsen in aangenaam gezelschap, heb je helemaal niet door dat je vreselijk aan het bewegen bent. Wat ik dan ook vaak doe is in tempo het trapje van de dijk op rennen. De eerste keer dat ik dat deed lagen mijn longen op mijn schoenen, maar nu heb ik daar geen last meer van. Het is dus echt wel een beetje goed voor je.
Aan goede voornemens doe ik al een tijd niet meer. Het is wel goed na de kerstdagen en een rijkelijk besprenkelde jaarwisseling wat gas terug te nemen, maar iets aan je gezondheid doen, dat kun je op elk moment in gang zetten. Het is me ook wel eens goed gelukt. Een jaar of twaalf, dertien geleden was ik achttien kilo afgevallen, maar daarvan zaten er op een gegeven moment ook weer twaalf aan. Nu ik mezelf uit die hoeveelheid weer van vijf kilo heb verlost, probeer ik het op een beschaafd overgewicht te houden.
Ik zie het in dat streven wel als een groot onrecht, dat veel ongezonde dingen lekker zijn. Wat zou het mooi zijn, als ons morgen de consumptie van bloemkool, spruitjes, rode kool en wat dies meer zij om gezondheidsredenen werd ontraden. Toen ik een kleuter was hebben mijn ouders heel wat moeten doen om zulk spul bij me naar binnen te krijgen. Ik moest wel eens voor straf aan de broodplank in de keuken eten. (Destijds sneden moeders nog grote broden in plakken op een plank die je uit het aanrecht kon trekken). Ook zou ik graag eens iemand enthousiast uit een laboratorium zien rennen, zeggende: "Texels speciaalbier is een zegen voor de volksgezondheid. Drinkt allen zo veel als u kunt! En neem veel chips, drop en chocola!" Ik zal het niet meemaken. Daarvoor heb ik uiteindelijk toch te weinig spruitjes binnengekregen.
Groeten, Henk