Winter in het Krimbos
Half januari. Het bos ligt er troosteloos bij. De bosbodem is dicht bedekt met dode bladeren. Een merel scharrelt er wat tussendoor en een winterkoning laat zijn chagrijnige ‘trrrffrrr’ horen. In de verte roffelt een grote bonte specht, maar veel leven is er verder niet te bekennen. De natuur houdt duidelijk haar adem in...
Op een omgevallen boomstronk vind ik wat paddenstoelen in de vorm van kammetjes. Eerst denk ik aan elfenbankjes, maar dat is ook maar een willekeurige naam voor een groep paddenstoelen, waarvan inderdaad één soort elfenbankje heet. Maar er zijn nog veel meer mogelijkheden. Er zijn zo’n vierduizend soorten paddenstoelen in Nederland. Nu is mijn kennis van paddenstoelen beperkt, dus ik voer een foto van de paddenstoelen in op Waarneming.nl en laat me leiden door de naam die door de herkenningsmodule van de website wordt gegeven: grijze buisjeszwam. Klinkt mooi. Dan is het nog niet zeker dat het die soort ook is, want het is maar een computer die mijn foto heeft vergeleken met een paar duizend foto’s in de database. Later op de dag volgt een groen vinkje bij de waarneming, wat wil zeggen dat een expert ernaar heeft gekeken en de computer gelijk heeft gegeven. De vondst geeft me ook de interesse om nog wat meer paddenstoelen te zoeken en ik vind vervolgens ook geweizwammetjes, de gele korstzwam en een wat groter familielid van het elfenbankje: de berkenzwam. Die heette vroeger berkendoder, totdat men erachter kwam dat de berken waar hij op groeit allang dood zijn. Voor de correctheid of misschien wel om de zwam van zijn slechte imago af te helpen, is de naam veranderd in berkenzwam.
Als het lukt een paar paddenstoelen op naam te brengen, wordt het leuker. Ik vind een vergroeide kogelzwam op een berk en een echt judasoor op een vlier. Met wat fantasie lijkt zo’n judasoor echt op een oor. Het verhaal gaat dat Judas zich na zijn verraad heeft verhangen aan een boom, maar de paddenstoelen hebben ook qua structuur en touch een wonderlijke gelijkenis met echte oren.
Ik kijk eens om me heen hoe het met de planten staat. Op diverse plekken zie ik al het blad van zowel speenkruid als sneeuwklokje uit de grond komen en even verderop aan de rand van het water staat al een enkel bloemetje speenkruid te bloeien! Als ik goed zoek, vind ik langs een beschut randje ook bloeiende sneeuwklokjes en opeens zie ik ook twee grote bonte spechten samen dollen alsof het voorjaar is. Zou het er dan toch nog eens van komen, van dat voorjaar?
Tekst en foto’s: Klaas de Jong