Eilanders onder elkaar (186)

Elk voorjaar heb ze najaar. Elisabeth en Henk werken zich een weg door wisselende omstandigheden en onthutsend gedrag van mensen, maar soms kom je ook iemand tegen waar je weer een beetje gelukkig van wordt.

Elisabeth,

Elk voorjaar heb ze najaar. Johan Cruijff had het vast een keer gezegd als hij weerman was geworden. We prezen ons gelukkig met een paar milde dagen, waarop felgekleurde bloemen verwachtingsvol uit de knop braken en futen liefdevol de aanvaring zochten. Maar zie, een paar dagen later bleek er nog wat regen over te zijn en werd dat in het weekeinde kwistig over ons uitgestort, nu en dan onder begeleiding van een stevige wind en een salvo van hagelstenen. Zo heeft dit voorjaar dus ook zijn najaar. Maar laat ons, in het zicht van Pasen, de mogelijkheid van opstanding uit de miserie niet vergeten. Ook al zien we de zon niet altijd, we weten wel dat ze er is.

Ons geduld wordt gewoon weer eens lekker op de proef gesteld door de krachten die daarover gaan. Maar ook als onderdeel van de mensheid heb je het soms niet gemakkelijk. De discussie over het al dan niet laten vaccineren van kinderen is weer eens losgebarsten. Nu houd ik niet heel erg van verboden en evenmin van dwingelandij, maar af en toe moet je voorkomend zijn. We hebben hier keuzevrijheid, maar het vervelende van kiezen is dat het soms gevolgen heeft. Dus kies je ervoor je kind niet te laten vaccineren – waarvoor je je redenen mag hebben – ga dan niet huilie-huilie doen als je er niet mee naar het kinderdagverblijf mag.

De ergste onder de piepouders kwam ook nog even op de televisie voorbij. Die wilde haar kind niet laten vaccineren, maar hoopte dat andere ouders wel met hun kroost om een prik zouden gaan; dan zou haar kind minder kans hebben op kinkhoest of mazelen. Ineens dacht ik te zien wat er mis is in onze samenleving. Als er wat moet gebeuren, moeten anderen het doen en als het verkeerd loopt heb je zelf schone handen. Cliëntengedrag. Divandemocratie. Het voorbeeld geven de gekozenen zelf. Niet alle deelnemende partijen schijnen er belang bij te hebben dat de kabinetsformatie werkelijk lukt en als het fout loopt geef je gewoon een van je tafelgenoten de schuld.

Soms word je ook gelukkig van mensen, die er in hun situatie nog iets van willen maken. Bijvoorbeeld, je wordt geholpen door een Irakese die je met een grote glimlach een kopje koffie serveert, door een Somalische die je tegemoet komt in je gestuntel bij een zelfscan, door een Roemeense die je wegwijs maakt tijdens het open huis van een glastuinbouwbedrijf of door een Oekraïense aan de balie van een hotel. Ze waren vriendelijk en zagen er verzorgd uit. Nieuw kabinet of niet, er wordt door allerlei mensen hard gewerkt om ervoor te zorgen dat de Nederlander weer op één komt te staan.

Groeten, Henk

Henk, 

Van dit druilerige weer krijg ik eerlijk gezegd ook nogal een druilerige stemming. Ik voel mij op het moment net zo wisselvallig als de bewolking, aangezien ik alweer weken aan het kwakkelen ben met nu eens keelpijn en dan weer ontstoken amandelen, een snotneus, hoofdpijn, buikpijn, algehele misère, aanstelleritis, noem het maar op. Ik identificeer me wel eens met mensen die dan zeggen: ‘Ik wil me nergens mee bemoeien hoor’, en dan vervolgens een bemoeizuchtige uitspraak doen. In mijn geval is het: ‘Ik mag niet klagen hoor’, maar vervolgens doe ik het lekker toch.

Gezond verstand is iets dat bij veel Nederlands lijkt te ontbreken. Waarom er zo veel mensen zijn die denken dat ze meer verstand hebben van de gezondheidszorg dan degenen die er jaren voor gestudeerd hebben, is mij een raadsel. Het is natuurlijk goed om kritisch te zijn. Maar om nou te zeggen dat je zelf onderzoek hebt gedaan naar vaccinaties als je drie websites hebt geraadpleegd... Is de keuzevrijheid dan belangrijker dan de volksgezondheid? In elk geval ben ik het ermee eens dat je niet-gevaccineerde kinderen mag weigeren op een school of een opvang. Waarom zou je je kind vrijwillig blootstellen aan ziektes die ze helemaal niet hoeven te krijgen?

Fijn dat je nog wat lichtpuntjes ziet, Henk! Ik vind de moraliteit van de mensheid vaak lastig te begrijpen en te verdragen. Technisch gezien bestaat er maar één mensenras, waarmee we een enorme planeet moeten delen. Maar toch maken we allerlei onderscheid tussen allerlei ‘anderen’. Nu is het natuurlijk zo dat je identiteit alleen bestaat, als er ook iemand is die anders is dan jij. Anders kun je je ook niet onderscheiden. Maar hoe we de anderen dan behandelen, dat verschilt nogal. Want de ene ander is de andere ander niet. Voor sommige buitenlanders kan de ene Nederlander wel empathie opbrengen, maar voor een andere buitenlander dan weer niet. Daarnaast lopen er mensen rond met allerlei vooroordelen en stereotypen over mensen die ze helemaal niet kennen of niet willen begrijpen.

Ik ben allergisch voor generaliserende opmerkingen. Dan denk ik, hoe kun je nou zo’n groep over één kam scheren? Ga eens met die mensen praten; kijk nou eens echt hoe het daar aan toe gaat, hoe een ander leeft. Dan kom je er vanzelf achter dat we allemaal mensen zijn, met families en tradities, die misschien anders zijn dan die van jou. Waarom we onze kinderen allemaal moeten leren: ‘Samen delen, samen spelen’, terwijl de volwassenen daar helemaal niks van bakken, is me een raadsel. Ik kan me er eindeloos over opwinden, maar ik bemoei me er verder niet mee. En ik klaag er ook niet over.

Groeten, Elisabeth