10 vragen aan... Marja van Etten

Mariska Kooijmans-Coutinho zette ons op het spoor van Marja van Etten. Als jeugdverpleegkundige zette Marja zich ruim veertig jaar in voor de Texelse jeugd. Inmiddels timmert ze aan de weg als kunstenaar. De gezondheid van kinderen ligt haar nog altijd na aan het hart. Als een van de initiatiefnemers van ‘Hoera, het is vandaag’ onderzoekt ze samen met collega-bestuurders Tamara Zijm, Josien Wolf en Kerngezond Texel de mogelijkheden om op termijn weer een Gezondheidsbeurs voor kinderen te organiseren.

Wie is Marja van Etten?
“64 jaar geleden ben ik geboren in Schagen. Ik was vijf jaar toen mijn ouders naar Texel verhuisden om in Den Burg een groentezaak te beginnen, de Vitaminebron. Inmiddels deel ik al 35 jaar lief en leed met Rob Souverein. We hebben twee volwassen kinderen, Teun en Fleur. Na mijn studie hbo-v heb ik in het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam gewerkt. Vervolgens ben ik teruggekeerd naar Texel om te werken in de jeugdgezondheidszorg. Dat heb ik altijd met veel inzet en plezier gedaan, maar na veertig jaar vond ik het welletjes en ben ik gestopt. Al snel bleek dat ik daar nog niet aan toe was. Ik heb nog anderhalf jaar als groepswerker in de verslavingszorg gewerkt, bij De Skuul. Deze zomer heb ik daar afscheid genomen en nu ben ik met met pensioen; dat is best even wennen.”

Wat maakt het precies lastig? 
“Het feit dat ik niks meer moet, geeft me een onrustig gevoel. Met mijn werk stond ik altijd middenin de maatschappij. Ik kwam bij alle lagen van de bevolking over de vloer. Nu dat weg is gevallen, merk ik aan mezelf dat ik echt mijn draai nog moet vinden. Ik ben wel al jaren actief als kunstenaar, al vind ik het lastig mezelf zo te noemen. Dat brengt mij heel veel, maar ook daarin moet ik af en toe op de rem trappen. Ik ben nu vooral op zoek naar een nieuw ritme. Dat kost even tijd, maar dat gaat wel lukken, hoor!”

Hoe heb je de kunstenaar in jezelf ontdekt?
“Ik ben gek op koken. Zelfs toen ik studeerde in Amsterdam probeerde ik met de beperkte middelen die ik destijds tot mijn beschikking had, toch altijd iets lekkers op tafel te zetten. En niet alleen lekker, het moest er ook qua kleur en vorm mooi uitzien. Toen onze kinderen uit huis gingen, kreeg ik zowel letterlijk als figuurlijk meer tijd en ruimte om te creëren en zo ben ik gewoon begonnen met dingen maken. Ik ben autodidact en dan is het in eerste instantie vooral veel dingen uitzoeken en proberen. Ik heb met veel verschillende materialen gewerkt; van speksteen tot keramiek. Inmiddels werk ik vooral met hout, papier en draad en heb ik zelf bepaalde technieken ontwikkeld die ik graag toepas in mijn werk. En dat maak ik dan allemaal op mijn keukentafel, want dat is mijn atelier. Wat ik ook nog leuk vind om te vertellen is dat alle lijsten voor mijn werken zijn gemaakt door Rob.”

Waar ben je trots op? 
“Mijn kinderen! Teun is chef-kok van restaurant de Eerste Etage bij Paal 17. Met hem deel ik mijn passie voor koken. Wat Teun doet met smaak, kleur en vorm is wat mij betreft ook een uiting van kunst. Wat Fleur en ik met elkaar gemeen hebben is onze betrokkenheid bij de ‘onderkant’ van de samenleving. Zij is forensisch psycholoog en heeft mede een kleinschalig concept ontwikkeld dat erop gericht is criminele jongeren een nieuwe kans te geven. Haar onderzoek laat  zien dat het werkt! Verder ben ik trots op de stichting ‘Hoera, het is een vandaag’ waarvan ik samen met Tamara Zijm initiatiefnemer ben. We hebben nu drie keer een fantastische gezondheidsweek en -beurs georganiseerd voor alle Texelse basisschoolkinderen. Op dit moment zijn we aan het nadenken over een nieuwe editie.”

Wat is je favoriete plek op Texel? 
“Dat hangt natuurlijk heel erg van het weer af. Maar de Muy en de Horsmeertjes behoren zonder twijfel tot mijn favorieten. Elke keer als ik door deze gebieden loop denk ik: ‘Wauw, wat is Texel toch mooi!’”

Wat maakt je blij?
“Ik heb een aantal goede vriendinnen en een lieve zus die erg belangrijk voor me zijn. Ik vind het heerlijk om een mooie wandeling te maken over Texel met een vriendin. Ideaal voor een goed gesprek, dat we vervolgens voortzetten tijdens de lunch of met een goede cappuccino. En dat we dan afscheid van elkaar nemen en nog altijd niet zijn uitgepraat. Ik ben ook al vijftien jaar lid van leesclub De Pretletters. We lezen boeken, maar delen ook lief en leed met elkaar.”

Wat betekent ouder worden voor jou? 
“Naarmate ik ouder word, voel ik me soms best kwetsbaar. Bijvoorbeeld als mensen om je heen ziek worden of wegvallen. Ik realiseer me terdege dat het noodlot ook zomaar bij ons op de stoep kan staan. De opdracht die ik mezelf meegeef is gezond te blijven. Elke ochtend begin ik met rek- en strekoefeningen. Verder probeer ik iedere dag minimaal een uur te bewegen door te fietsen of te wandelen. Natuurlijk heb ik ook wel eens geen zin, bij slecht weer bijvoorbeeld, maar dan dwing ik mezelf toch om te gaan en ervan te genieten dat ik dat allemaal nog kan.”

Welk boek, film of muziek wil je ons aanbevelen?
“Nu ik meer tijd heb, heb ik me voorgenomen meer te lezen. Een boek dat ik van harte kan aanbevelen is Zwarte schuur van Oek de Jong.”

Heb je een favoriete vakantiebestemming? 
“We hebben een campertje waarmee we graag richting Parijs, Berlijn of een andere mooie stad rijden. Dan parkeren we ergens aan de rand van de stad, pakken we de fiets en rijden we naar de binnenstad. Daar kunnen we vervolgens uren rondstruinen in allerlei musea. En als we daar dan zo rondlopen zijn we weer helemaal verliefd.”

Wie nomineer je voor een volgende aflevering?
“Mijn oud-collega bij de jeugdgezondheidszorg Lonneke Boerhorst-De Smidt. Lonneke is een harde werker die veel ballen in de lucht houdt, maar bovenal is het een enorme lieverd!”