Struinen door de Slufter

In de Slufter tref je op het moment een zee van kleur. Lieflijk lila van bloeiend lamsoor, afgewisseld met zacht zilvergrijs van zeealsem. Frisse groene steeltjes van zeekraal steken omhoog uit het slik en aan de oevers van de kreken kom je donkergroene gevederde blaadjes van het schorrenkruid tegen. Bij elkaar is het een indrukwekkend kleurrijk palet. 

In het vroege voorjaar geselden de stormen Dudley, Eunice en Franklin het gebied. De straffe wind stuwde het zeewater vanaf de Noordzee op tot aan de trap van de Zanddijk. Bij het uitzichtpunt keek je uit over een vlakte vol witte schuimkoppen en golven die tegen de voet van de dijk aan klotsten. Het gebeurt jaarlijks wel een paar keer dat de Slufter vol met zeewater komt te staan. Als de wind gaat liggen en de zee zich terugtrekt blijft er op de kwelder een laagje zout achter. Maar weinig planten zijn bestand tegen zo’n regelmatige zoutwaterwassing. Planten die in een zilte omgeving kunnen leven worden vaak zoutminnend genoemd. Dat is een misvatting. Er is geen plant die verzot is op zout water, er zijn er wel die zoutverdragend zijn. Met speciale aanpassingen kunnen ze in zulke moeilijke omstandigheden overleven, het zijn ware specialisten.

Slimme systemen

Als je het eenmaal weet, kun je goed herkennen welke aanpassing een plant heeft om in een gebied als de Slufter te kunnen leven. Planten als zeekraal, zeeraket en schorrenkruid kunnen veel zoet water vasthouden. De blaadjes zijn dik en vlezig, wat extra volume voor zoetwateropslag biedt. Het zilvergrijs van zeealsem reflecteert efficiënt het licht van de brandende zon. De lichte kleur en de viltige beharing op het blad beschermen tegen een al te snelle verdamping van zoetwater. De grijsgroene zoutmelde kan via haartjes op het blad overtollig zout afscheiden. Met honderden zoutklieren aan de onderkant van het lange blad heeft lamsoor een soortgelijk systeem. Keer je het blad om dan kun je de uitgescheiden zoutkristallen zien glinsteren.

Vrij struinen door de Slufter

Extra bijzonder in dit gebied is, dat je er vrij mag struinen door de duinen en over de kwelder. Kom je een kreek tegen dan ga je gewoon op blote voeten verder. Geef je ogen onderweg goed de kost! Door de speciale plantensoorten die hier groeien kun je rupsen, vlinders en andere insecten tegenkomen die verder in Nederland zeer zeldzaam zijn. In de ruigte op de kwelder vinden de Noordse woelmuis en de haas een thuis en voor vogels is de Slufter een belangrijk gebied om te broeden, voedsel te zoeken of te rusten.

Beschermen en beleven

Staatsbosbeheer wil de bezoekers van de Slufter zoveel mogelijk de ruimte geven om de natuur te beleven. Soms kom je op je weg paaltjes tegen met een draad ertussen. Dan heeft de natuur daar extra bescherming nodig en vragen we je de draad vooral niet te passeren. Vlak naast het pad naar zee broeden oeverzwaluwen in holen in een afgeslagen duinwand. Met een verrekijker kun je er mooi de vliegoefeningen van de jonge zwaluwen bewonderen. Langs de slenk is de strandvlakte voor een deel afgeschermd omdat het één van de zeldzame gebieden is waar bontbekplevieren een broedplaats vinden. De door de vogelgriep zwaar getroffen grote sterns maken er in deze tijd een pitstop.

De Slufter is een uniek gebied, onderdeel van het Nationaal Park de Duinen van Texel. Een gebied om trots op te zijn en te koesteren en om de natuur in al zijn schoonheid te genieten. De hond mag mee, maar houd hem wel aan de lijn!

Tekst: Mariette Smit Boswachter publiek

Instagram: @BoswachterMariette
Facebook: /StaatsbosbeheerTexel

E: mc.smit@staatsbosbeheer.nl
T: 06-29639855